Ostatecznie - tylko rozwód.

[burza]

Tak A.zelia, widzę to bardzo dobrze na swoim przykładzie po czasie. Niestety, czasu nie cofne nie da się z I jestem nad sama przepaścią i czuję, że wpadam w nią, bo po ludzku to niemożliwe już, ale wyciągam rękę do Boga i wierzę. . . Więc, jeszcze raz powtórzę :Sama_mama skup się na dziecku i sobie to przecież, możesz zrobić?

[Jonasz]

Chce pomoc Jacku ale nie poprzez wskazanie tylko zainteresowanie taką forma pomocy.
Jeżeli moja propozycja spotka się z zainteresowaniem oczywiście chętnie dopowiem.
Szkoda czasu na szukanie.
Autor wątek stwierdził że od jakiegoś czasu tu jest.
Być może ten wątek już czytał i nic tam nie znalazł.

[Sama_mama]

Mąż nie utrzymywał nas sam. Ja miałam swoja działalność także pieniędzy nie brakowało ale miłości i wspolnego czasu. Po jakimś czasie zaczęły sie problemy z działalnością , oczywiście to moja wina ( słowa męża) w miedzy czasie szukałam nowej pracy ale on twierdził ze mam być w domu z dzieckiem.
Mój mąż jest bardzo pewny siebie , jesli chodzi o jego druga prace ( w jednej firmie pracuje juz 10lat a w drugiej rok ) to była nasza wspólna decyzja . Ja go wspieralam do momentu jak usłyszałam , ze jestem glupia bo nie rozumiem o co chodzi w jego pracy , bo ze mną nie może porozmawiać tak jak z kolezankami z pracy z ktorymi rozumie sie bez slow. Od kiedy zaczął prace w korpo przestał nosić obraczke twierdząc ze nie jest juz w związku małżeńskim a taka biżuteria jest mu zbędna.
Juz go nic nie proszę nie błagam... bo wiem że nie wróci. Bo patrzy na mnie z pogardą. Nie dzwonię do niego bo jak to powiedzial " rzygac mu sie chce jak slyszy moj glos ".Wspomnę, ze przez rok spał na kanapie a o jakiejkolwiek czułości z jego strony mogłam tylko pomarzyć... nie pytał co u mnie co u dziecka. Zaczął wracac o 23-24 . Zeby jakoś go odciążyć znalazłam pracę , żeby miał więcej czasu i poczucie ze w razie coś to jestem ja. Wszystko odbierał jako atak. On nie zateskni. Znam go.
Uwierzcie mi pracuje nad sobą i to bardzo... zanim coś robie i mowie- myślę , analizuje . Panuje nad sobą , on na to ze dobrze robie bo ktoś inny będzie miał lepiej ze mną.

Co do mojej rodziny , różne bywało. Gdy miałam 7 lata mama wyjechała za granice, wychowywał mnie tato z babcia . Tato często popijal a ja go krylam przed mama , żeby nie było wojny . Jak byłam nastolatka często jeździłam i szukałam go żeby nic mu się nie stalo. Mąż twierdzi ze nie odciełam pępowiny , ale jak postawił mi ultimatum ,albo wyjeżdżasz ze mną albo z nami koniec ,tego samego dnia byłam spakowana i gotowa na wyjazd z nim...

[Sama_mama]

Bardzo proszę o link.

[jacek-sychar]

Gdy miałam 7 lata mama wyjechała za granice, wychowywał mnie tato z babcia . Tato często popijal a ja go krylam przed mama , żeby nie było wojny.

Czy to nie zachowanie "Bohatera rodzinnego"?

[Sama_mama]

Być może , raczej kiepskiego bohatera bo to najwidoczniej mocno się na mnie odbiło. Wszystko bardzo mocno biorę do siebie i na 100%.

[jacek-sychar]

Zajrzyj proszę, do wskazanej wcześniej literatury i zrozumiesz, co to znaczy.

[A.zelia]

Jak z działalnością były problemy i zostałaś z dzieckiem to to był etap gdy pracował tylko on. Ma 2 prace, a jako osoba z działalnością sama wiesz, że dzis pracę często zabiera się do domu.

Jego odzywki -skandaliczne, ale w kontekście Twoich wyzwisk..cóż, akcja-reakcja.

Swoją drogą zastanawiam się czy pomijając groźby rozwodu to jwgo odseparowanie nie było w pewnym sensie postawieniem granicy, o której tak wielu to mówi. Może impulsem była nowa praca-więcej pieniędzy, więc łatwiej logistycznie, nowe środowosko i zajęcie się sobą.

Nie usprawiedliwiam-ale tak to rozumiem.

[Monti]

Po co to robiłam ?
Chyba po to żeby zwrócić jego uwagę , że coś bardzo złego dzieje się miedzy nami. Nie odbierajcie mnie jako sadystki i chorej psychicznie, która bije i maltretuje męża. Bo moje " chore dni " nie były codziennością a mimo to zdarzały się.... nie cofne czasu. Do końca swoich dni będę żyć z tą świadomością , że to ja zniszczyłam moje małżeństwo i rodzinę...

A czy śledząc forum i wczytując się odnalazłaś wątek pewnej osoby na M. - którego przy okazji serdecznie pozdrawiam?
Lektura może pomóc

Jonaszu, jeśli chodzi Ci o mnie, to dziękuję za pozdrowienia

Sama_mama, mój wątek jest tutaj: https://kryzys.org/viewtopic.php?t=962
Jest dość długi, natomiast wspólnym mianownikiem naszych historii jest występowanie agresji ze strony kobiety - tylko u mnie opisane z męskiej perspektywy.

Jest to zjawisko bolesne dla faceta, bardzo uderzające w jego męskość i poczucie wartości. Trochę więc nie dziwię się, że mu się ulało.
Z drugiej strony, Ty (w przeciwieństwie do mojej żony) dostrzegłaś swój błąd, więc mógłby to być punkt wyjścia dla odbudowy tej relacji w bardziej dojrzały sposób.

[Jonasz]

Jonaszu, jeśli chodzi Ci o mnie, to dziękuję za pozdrowienia

Monti

Wszystko bardzo mocno biorę do siebie i na 100%.

Stop.
A czemu wszystko?
Na siebie za innych też?

Sama_mamo a jak teściowa, czyli żona męża.
Pytam bo o ile mąż zostawiony przez tatę (czyli nigdy nie skrzywdzę mamy jak mój tata, ale jak to zrobię to za bardzo nie wiem jak bo pozbawiony jestem wzorca co robi mąż) to został z mamą.
A mama może trochę i zepsuć ten poprawny wzorzec....

Hm Ty chyba też za bardzo nie masz wzorca co robi żona w domu...

[jacek-sychar]

a jak teściowa, czyli żona męża.

[Jonasz]

a jak teściowa, czyli żona męża.

Oczywiście że mama męża...

Chociaż sam czasem zastanawiam się nad tymi moimi literówkami.....
Skąd się biorą.....

[Sama_mama]

Jeśli chodzi o rodzinę męża do pewnego momentu bardzo mnie wspierali , pomimo tego co robiłam. Z jego mamą mam a raczej miałam bardzo dobry kontakt, bardzo ją szanuje , w pewnych momentach była mi bliższa niż własna matka o czym ona doskonale wie. Jego mama strasznie to przeżyła , była u nas 2 tygodnie , tłumaczyła mężowi ze małżeństwo nie jest proste ,ze są wzloty i upadki ale trzeba trwać. Teściowa mimo zdrady przyjęła teścia ponownie ,wybaczyła ale on drugi raz ją zostawił ( koledzy ,alkohol ) przeżyła to i wie jakie to ciężkie. Może on nie chce popełnić jej błędu ?? Tak mi się wydaje....
Z jego rodzeństwem , no cóż... brat mnie akceptowal , to ja ich pogodzilam a siostry ... od jednej usłyszałam ( [... moderacja] z nią ona i tak nie jest naszą rodziną). Mimo to nigdy od niej się nie odwróciłam ( jest po rozwodzie ) dużo przeszła. Wspierałam ją na każdym kroku , była dla mnie jak siostra... Teraz niestety nikt nie dzwoni , nikt nie pyta ... jakby nic nigdy sie nie stało , jakby mnie / nas nie było.
Moi rodzice traktowali męża bardzo dobrze ! Nigdy nie było klotni miedzy nimi a mój tato wręcz uwielbiał męża... mieli wspólne zainteresowania i tematy... potrafili godzinami przez telefon rozmawiać.

Mam taki defekt , ciężko mi przyjąć krytykę i często zle odbieram to , co ktos mi mówi... a jak juz coś usłyszę to walkuje w głowie dniami i tygodniami...zwłaszcza w obecnej sytuacji . Sumienie mnie zżera...i ciężko mi spojrzeć w lustro ale musze się pogodzić z tym i iść dalej. Staram się nie myśleć co robi i z kim. Czy ma juz kogoś czy nie... i kiedy przyjdzie mi pozew...

[A.zelia]

O tym czy ma kogoś nie ma co myśleć bo równie dobrze może nie miec nikogo. 2 praca=więcej kasy do tego duże miasto i po prostu teraz mogło być łatwiej logistycznie ogarnąć wyprowadzkę

[A.zelia]

Swoją drogą-wiesz coś o tym by mąż okłamywał swoich rodziców nt Waszych relacji?

Bo jeśli nie, a oni zmienili nastawienie do Ciebie to musiały paść mocne argumenty :/