Być może w lokalnej kaplicy w czasie w mszy w udziałem dzieci będę tymże najmłodszym opowiadał Słowo Boże z danej niedzieli. Przesłałem więc rektorowi kaplicy przykład, jak bym to robił dzisiaj. Oczywiście takie spotkanie z maluchami musi być trochę dialogowane, bardziej elastyczne i nie zawsze da się zrealizować wcześniejsze założenia. Tym niemniej trzeba je mieć. Zamiast zwykłych rozważań wklejam tym razem, poza samymi czytaniami, ten tekst.
https://brewiarz.pl/i_19/1301/czyt.php3
Iz 40, 1-5. 9-11
«Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. «Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie grzechy».
Głos się rozlega: «Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały».
Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie».
Ps 104 (103), 1-2a. 3b-4. 24-25. 27-28. 29b-30
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
Chmury są Twoim rydwanem, *
przechadzasz się na skrzydłach wiatru.
Wichry używasz za swych posłów, *
sługami Twoimi ogień i płomienie.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! †
Ty wszystko mądrze uczyniłeś, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Oto jest morze, ogromne i szerokie, †
a w nim żyjątek bez liku, *
zwierząt wielkich i małych.
Wszystko to czeka na Ciebie, *
byś dał im pokarm we właściwym czasie.
Gdy im dajesz, zbierają, *
gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem.
Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Tt 2, 11-14; 3, 4-7
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Gdy ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.
Łk 3, 15-16. 21-22
Gdy lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem».
Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie».
Niedziela Chrztu Pańskiego – pamiątka chrztu Pana Jezusa, święto sakramentów
Czym jest sakrament? Darem Pana Boga. Gdy człowiek z wiarą wykona znak nakazany przez Boga, Duch Święty przychodzi i tego człowieka przemienia; wszczepia w niego ten dar, aby człowiek stał się lepszy.
Czy macie jakieś marzenia? Coś, co bardzo chcielibyście mieć, a nie macie?
[odpowiedzi dzieci]
A chcielibyście mieć jakieś cechy, coś, co nie jest przedmiotem, który może się zepsuć albo który można stracić, ale coś, co by było częścią Was samych? Coś, dzięki czemu Wy dzieci byłybyście inne – silniejsze, piękniejsze, mądrzejsze? Czy są takie dary, które chcielibyście otrzymać, a nie macie?
[odpowiedzi dzieci]
A teraz wyobraźcie sobie, że tu nad Wami jest wielka niebieska kula, w której wnętrzu jest ukryte spełnienie wszystkich tych pragnień. Kula, w której mieszka sam Bóg. Teraz chcemy mieć coś z tej kuli. Co należy zrobić?
Gdy ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.
Czy można sobie zasłużyć na to, żeby tak się stało? Nie. Czy możemy sobie sami wziąć? Nie, ona jest zamknięta i nie da się jej otworzyć w zewnątrz. Ona tylko sama może się otworzyć, uchylić, i wtedy na człowieka wylewa się łaska, wsiąka w niego i go przemienia. Jak sprawić, żeby się otworzyła?
[odpowiedzi dzieci]
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Trzeba prosić, żeby to się stało. Prosić z wiarą, że to się stanie. Że Bóg, który mieszka w tej kuli, jest dobry, kocha nas i chce nas obdarzyć.
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie
Trzeba prosić o dobre rzeczy. W tej kuli mieszka Bóg, który jest samym dobrem, nic złego nie może stamtąd wyjść.
Głos się rozlega: «Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną.».
Trzeba się przygotować, żebyśmy byli zdolni do przyjęcia daru. Zanim poprosimy o książkę, warto nauczyć się czytać. Zanim poprosimy o posiłek, warto mieć talerz i czyste ręce. Zanim poprosimy o psa, warto przygotować mu budę, miskę i coś do niej, postanowić, że się będzie chodzić z Nim na spacer.
Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie».
Trzeba wreszcie uczynić znak, jaki Bóg nam przekazał przez naukę Kościoła. Jak się otwierało w bajce Sezam? Sezamie otwórz się. Jak się otwiera sejf? Trzeba wybrać odpowiedni numer lub mieć do niego klucz. Jak się otwiera pokój brata albo siostry? Trzeba zapukać, poczekać na odpowiedź, a potem nacisnąć na klamkę.
Jak wyglądał chrzest Jezusa? Zanurzył się w wodzie, a gdy wychodził, zstąpił na Niego Duch Święty. I odtąd nauczał z mocą. Miał taką moc Ducha Świętego, że potrafił przemieniać wodę w wino, uciszyć wzburzone morze, rozmnażać chleb, uzdrawiać chorych, wskrzeszać zmarłych. Miał siłę do takiego kochania Swego Ojca i nas, że dobrowolnie wydał się na mękę i śmierć, żeby nas zbawić.
Można to wszystko robić samemu, ale można też prosić z wiarą o dar dla kogoś innego. Tak, jak przy chrzcie: to rodzice proszą Kościół z wiarą o chrzest dla swojego dziecka, a kapłan, który jest szafarzem tego sakramentu, także z wiarą dokonuje znak: skrapia dziecko wodą i mówi jego imię: ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. I wtedy Duch Święty przychodzi do tego dziecka i na zawsze je przemienia. Czyni z niego mieszkanie dla Siebie, dom, gdzie odtąd Duch Święty już zawsze będzie mógł przychodzić ze swoimi darami.
Co to znaczy chrzest? Zanurzenie. Chodzi o oczyszczenie. Znakiem jest woda, która obmywa człowieka, i Słowo Boże. W każdym sakramencie ważne jest Słowo.
Wyobraźcie sobie, że ktoś wraca do domu spocony i brudny. Gdzie idzie? Do łazienki. Stamtąd wychodzi czysty, pachnący, ładnie ubrany. Do chrztu przystępuje człowiek zabrudzony grzechem, a wychodzi czysty. Jak posprzątany dom, do którego można zaprosić bardzo ważnego gościa: Ducha Świętego.
[dodatek, jeśli jest na to czas:]
Cały świat istnieje tylko dzięki temu, że ta niebieska kula wciąż się otwiera:
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! †
Ty wszystko mądrze uczyniłeś, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Oto jest morze, ogromne i szerokie, †
a w nim żyjątek bez liku, *
zwierząt wielkich i małych.
Wszystko to czeka na Ciebie, *
byś dał im pokarm we właściwym czasie.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Życie Boże w nas także wciąż potrzebuje odnowienia i ono się dokonuje przez sakramenty.