moje świadectwo
: 14 cze 2017, 23:13
Witajcie,
wszedłem dzisiaj na forum, przeglądam, czytam i widzę, .....że nikt nie obchodzi rocznicy sakramentu małżeństwa.
Doprawdy nie wiem jak to się stało, ale ale to właśnie my obchodzimy dzisiaj naszą 20tą rocznicę!!!
Rok temu wylądowaliśmy w Sycharze. Trudno byłoby nazwać naszą sytuację kryzysem, bo to raczej było totalne tąpnięcie, eksplozja, armagedon etc. W zasadzie sytuacja zdawało by się - dla mnie nie ma ratunku - już pozamiatane.
..I to właśnie dzięki Sycharowi zawdzięczam, że moja żona nie wystawiła mnie z domu ( a mogłaby spokojnie to zrobić). W zasadzie cudem było to, że odpowiednia osoba wręczyła jej książkę "Ile warta jest twoja obrączka". Zaraz potem książkę przeczytałem ja.
Od tego się zaczęła przemiana i działa na zasadzie efektu kuli śnieżnej.
Rok czasu to raczej niewiele w stosunku do świadectw innych sycharków, ale dla mnie, już dzisiaj śmiało mogę to stwierdzić: ten rok to jest jak przełożenie dźwigni o 180 stopni:
- krok po kroku eliminuję zło z mojego życia: Pan Bóg wyłączył łaknienie na alkohol - 13-ty miesiąc nie piję i dobrze mi z tym.
Eliminuję z mojego życia kolejne chwasty grzechu które kiedyś głęboko zakorzenione i wzajemnie przeplecione ze sobą przygniatały mnie i powodowały permanentny stan przygnębienia obnażając moją słabość nałogowca.
Najważniejsze jednak jest to, że w moim sercu od wielu miesięcy nie ma już gniewu i złości (przede wszystkim do żony, oraz do wielu ludzi którzy wyrządzili mi krzywdy) w miejsce tego wprowadziła się miłość, przebaczenie i możliwość zdrowego i trzeźwego spojrzenia wstecz na te wszystkie lata mojego kryzysu.
Ten rok, to czas spędzony z wieloma lekturami, przed internetem z księdzem Markiem Dziewieckim i ojcem Adamem Szustakiem.
Zdaję sobie że to jest początek mojej drogi do całkowitej przemiany, bo zły nie odpuszcza i często celnie atakuje mnie i moją rodzinę, ale czuję w sobie radość i niesamowitą moc, że damy radę...
Bóg w swoim miłosierdziu sprawił, że nie upadłem do samego dna i w ostatniej chwili dostałem szansę, której nie zamierzam zmarnować. Ja z tej drogi już nie zbłądzę i mam serce pełne wiary że dla mojej rodziny zaczęło się nowe życie.
Tak mi dopomóż Bóg.
Kochani Bracia i Siostry w Sycharze ! Życzę Wam takiej samej radości w sercu, jakiej ja dzisiaj doświadczam w dniu naszej rocznicy sakramentu małżeństwa.
Szczęść Wam Boże
Elimelek
wszedłem dzisiaj na forum, przeglądam, czytam i widzę, .....że nikt nie obchodzi rocznicy sakramentu małżeństwa.
Doprawdy nie wiem jak to się stało, ale ale to właśnie my obchodzimy dzisiaj naszą 20tą rocznicę!!!
Rok temu wylądowaliśmy w Sycharze. Trudno byłoby nazwać naszą sytuację kryzysem, bo to raczej było totalne tąpnięcie, eksplozja, armagedon etc. W zasadzie sytuacja zdawało by się - dla mnie nie ma ratunku - już pozamiatane.
..I to właśnie dzięki Sycharowi zawdzięczam, że moja żona nie wystawiła mnie z domu ( a mogłaby spokojnie to zrobić). W zasadzie cudem było to, że odpowiednia osoba wręczyła jej książkę "Ile warta jest twoja obrączka". Zaraz potem książkę przeczytałem ja.
Od tego się zaczęła przemiana i działa na zasadzie efektu kuli śnieżnej.
Rok czasu to raczej niewiele w stosunku do świadectw innych sycharków, ale dla mnie, już dzisiaj śmiało mogę to stwierdzić: ten rok to jest jak przełożenie dźwigni o 180 stopni:
- krok po kroku eliminuję zło z mojego życia: Pan Bóg wyłączył łaknienie na alkohol - 13-ty miesiąc nie piję i dobrze mi z tym.
Eliminuję z mojego życia kolejne chwasty grzechu które kiedyś głęboko zakorzenione i wzajemnie przeplecione ze sobą przygniatały mnie i powodowały permanentny stan przygnębienia obnażając moją słabość nałogowca.
Najważniejsze jednak jest to, że w moim sercu od wielu miesięcy nie ma już gniewu i złości (przede wszystkim do żony, oraz do wielu ludzi którzy wyrządzili mi krzywdy) w miejsce tego wprowadziła się miłość, przebaczenie i możliwość zdrowego i trzeźwego spojrzenia wstecz na te wszystkie lata mojego kryzysu.
Ten rok, to czas spędzony z wieloma lekturami, przed internetem z księdzem Markiem Dziewieckim i ojcem Adamem Szustakiem.
Zdaję sobie że to jest początek mojej drogi do całkowitej przemiany, bo zły nie odpuszcza i często celnie atakuje mnie i moją rodzinę, ale czuję w sobie radość i niesamowitą moc, że damy radę...
Bóg w swoim miłosierdziu sprawił, że nie upadłem do samego dna i w ostatniej chwili dostałem szansę, której nie zamierzam zmarnować. Ja z tej drogi już nie zbłądzę i mam serce pełne wiary że dla mojej rodziny zaczęło się nowe życie.
Tak mi dopomóż Bóg.
Kochani Bracia i Siostry w Sycharze ! Życzę Wam takiej samej radości w sercu, jakiej ja dzisiaj doświadczam w dniu naszej rocznicy sakramentu małżeństwa.
Szczęść Wam Boże
Elimelek
