Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Dobry wieczór jestem nowa na forum. Mąż Mnie zdradził. Postanowiłam zostac z nim mimo to. Powiedzial,ze dla seksu nie chce rezygnowac z rodziny. Kilka razy bylismy u psychologa ( z mojej inicjatywy) kilka miesięcy zajeło mi rozprawienie sie z moimi emocjami. Jednak kompletnie mu nie wierzę. Nie okazuje mu tego,nie mowilam mu.nie emocjonuje sie przy nim. jednak wciąż obserwuję mimowolnie i czekam na jego potknięcie. On z nia pracuje wiec duzo mam roznych mysli.czy kiedykolwiek to minie?? Vzy juz zawsze bede na niego tak patrzec? Jak na oszusta? Nie chce byc oszukiwana. To moja trauma z mlodosci. Wole byc sama niz z kłamcą
Rozumiem, co przeżywasz, nie jest to łatwe poradzić sobie z zawiedzionym zaufaniem.
Przebaczenie nie dokonuje się na zawołanie, to proces, i to długi. Na naszym forum większość osób zadawała lub zadaje sobie pytania, jak przebaczyć, jak żyć z poczucie zdrady, co robić, żeby tak nie bolało.
Na pewno potrzebujesz wiedzy dla siebie samej, dla własnego rozwoju. Bo to jedna z moich korzyści w kryzysie, własny rozwój oraz zdobywanie wiedzy i koniecznych informacji, żeby sobie wyjaśnić i ogarnąć trudną rzeczywistość, w której się znalazłam.
Z własnego doświadczenia wiem, że odzyskiwanie zaufania po zdradzie to proces, niełatwy w dodatku.
Na początku podjąłem decyzję, że chcę ponownie obdarzyć żonę zaufaniem.
Już nie takim naiwnym jak bazowo, bo przecież zostało zawiedzione, zrównane z ziemią i wiem, że jest zdolna do niefajnych czynów, kłamania prosto w oczy, robienia ze mnie durnia, manipulowania itd.
Dlatego to takie trudne, bo rozum podpowiada, że nie jest to najlepszy obiekt by ufać.
Jednocześnie, bez obdarzenia zaufaniem, nawet w procesie, nawet ograniczonym - ciężko budować, ciężko być razem. Sama to opisujesz.
Nie mam wątpliwości przy okazji, że twój mąż, który twe zaufanie na mocy własnych czynów i decyzji stracił, może i powinien współpracować, jeśli chce by to miało ręce i nogi.
Czy wyraził skruchę, żałuje tego co zrobił? Jeśli tak, czy przekonuje cię to?
Czy jest transparentny?
Czy nie może zmienić miejsca pracy? Ja sobie nie wyobrażam, by (w takich okolicznościach) moja małżonka pracowała z kowalskim. To codzienne kręcenie nożem w sercu. Taka decyzja, o zmianie pracy, jest wg mnie jedną z konsekwencji i ciężko bez tego ruszyć dalej.
Reasumując - twój wiarołomny mąż powinien mieć świadomość, że od jego postawy w dużej mierze zależy powrót twego zaufania.
"Bóg nie działa poza wolą człowieka i poza jego wysiłkiem.(...) Założenie, że jeśli się pomodlimy, to będzie dobrze, jest już wiarą w magię." ks. dr. Grzegorz Strzelczyk
Niestety on nie zachowuje sie tak jakbym chciała. Nigdy mnie nie przeprosił za nic,a ja spodziewalam się właśnie tego. Męczyłam sie z ta myslą,ze on tego nie robi. Nie zmieni pracy,bo uwaza,ze to zaburzy nasze finanse. Psycholog poradziła,zebym na sile nie wmawiala sobie,ze to slowo mi potrzebne.czyny sie liczą.moze i tak nieuchronnie wszystko prowadzi do rozwodu. On nie mowil mi wcześniej ze mnie kocha,zbyt często nie okazywal zbytniej czulosci.wczesniej mi nie przeszkadzalo.teraz kłuje mnie w oczy,ze tego nie widzialam przez 20 lat.
Bardzo wiele zależy od okoliczności, zarówno zdrady, jak i czasu po niej. Co innego, jeśli to był tylko jednorazowy incydent, np. po alkoholu (oczywiście nie usprawiedliwiam), a co innego, jeżeli romans trwał długo, miesiące, lata. Inaczej, gdy wiarołmny małżonek stara się odzyskać zaufanie żony i szczerze żałuje tego, co zrobił -to widać, słychać i czuć, nie chodzi wcale o nieustanne kajanie się i chodzenie z miną zbitego psa. Zupełnie inaczej, gdy tak naprawdę nie uważa, że zrobił coś złego, a ból zdradzonej małżonki tylko go irytuje, najlepiej, jakby dała spokój i przeszła nad sprawą do porządku. Bycie w związku po zdradzie to zadanie ogromnie trudne, na tym forum często porównywane do wyprawy w Himalaje. Moim zdaniem słusznie, to porównanie pokazuje, że jest to wyzwanie ekstremalne i bliskie ludzkim granicom wytrzymałości. Pewnie może też dać wiele satysfakcji... Ale niewielu mu tak naprawdę podoła, tak jak niewielu potrafi (i chce) zdobyć Mount Everest czy K2... Też doświadczyłam zdrady, dla mnie to był koniec związku. Zrozumiałam bardzo szybko, że nie będę mogła już żyć z mężem po tym co się stało, nie dam rady i nie chcę (tak jak nie dla mnie prawdziwe wyprawy alpinistyczne). Nie da się postawić na czyimś miejscu, każdy ma swoje, ale podobnie jak Pavel myślę, że brak kontaktu męża z (byłą) kochanką, to warunek sine qua non, żeby w ogóle zacząć myśleć o jakiejś odbudowie.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski
Sarah niestety on nie zamierza zmienić pracy. Moze on postanowil ze zostanie ze mną,zeby nie burzyc tego co tu ma.domu,znajomych,rodziny. Moze mnie juz nie kocha.nic nie wiem o jego uczuciach.on chce,zeby o tym zapomniec. Ja ciężko odchorowałam to co zrobił. Ponad miesiąc bylam autentycznie chora na L4W domu mogłam przeanalizowac nasz związek. Dzis paradoksalnie mogę podziękowac mu za to co zrobił,bo w koncu odkryłam,ze moje szczęście i moja radość,moje całe życie nie zależy od niego i jego humoru,od jego akceptacji.tylko i wyłącznie ode mnie.uwolniłam się od tej zależności.nic mnie nie trzyma,niczego się nie obawiam. i mozliwe,ze moja milosc sie kończy,ale juz nie płaczę po niej. Idę naprzód. Mam dzieci,ktore mnie potrzebują i kochają.staram się wrocic na drogę zgody i związku,ale do yego uzaleznienia od niego juz nigdy nie wrócę. moja ciężka praca nad sobą owocuje.
Hej Mar, mój mąż się ,,tylko przyjaźnił". To była ,,tylko" zdrada emocjonalna. Ale przecież pewności nie mam. To było 10 lat temu i nadal wraca. We mnie. Bo mąż trwa i obiektywnie, można nas nazwać dobrym małżeństwem. A we mnie to siedzi. Dlatego chcę z tym skończyć. Już dawno przestałam korzystać z okazji zerknięcia do jego telefonu. Ale potrafi mi się to śnić. Gdy się pokłócimy, żal wraca. Trzeba mi to przerobić.
Co do pracy z byłą kochanką - też uważam, że najlepiej by było, gdyby ją zmienił. Ale wiadomo - nie zmusisz go.
Sama miałam wielomiesięczną relację z innym mężczyzną. Mąż wiedział, chyba bagatelizował, a może okłamywał się... To było tylko przez internet. Tłumaczyłam sobie, że to moja odskocznia po zranieniach, jednak staliśmy się sobie zbyt bliscy. Tym razem ja zaczęłam emocjonalnie zdradzać.
Zanim zabrnęło to za daleko, zerwaliśmy kontakt radykalnie. Zero kontaktów, likwidacja kont. Zredukować pokusę do zera. Udało się.
Nie brakuje mi tego, ale męża emocjonalne odejście
wciąż rozpamiętuję.
Tak dobie myslę,czy jednak nie poddać się. On mie zmieni pracy.zawsze bede miala mysl,ze tam z nią je sniadanko,nie widze juz aktywnosci telefonu,zostawia go na widoku,ale kto wie.chodzi na silownię po pracy,a moze nie chodzi?? Nie jestem chyba juz zazdrosna,tylko nie chce byc oszukiwana. Wykorzystana.w przeszlosci mialam dwoch chlopakow,ktorzy jednocześnie mieli innebardzo to przezywałam i teraz to wraca?? Czy ja przyciągam takich ludzi???
Mar1978 pisze: ↑22 mar 2023, 16:48
Mąż nie chce spac w sypialni naszej.kiedy ja z nim spie w salonie to ok,ale do sypialni nie idzie..hmm
A z czego to wynika? Mówił coś?
"Bóg nie działa poza wolą człowieka i poza jego wysiłkiem.(...) Założenie, że jeśli się pomodlimy, to będzie dobrze, jest już wiarą w magię." ks. dr. Grzegorz Strzelczyk
jestem nowa na forum. Mąż Mnie zdradził. Postanowiłam zostac z nim mimo to. Powiedzial,ze dla seksu nie chce rezygnowac z rodziny. Kilka razy bylismy u psychologa ( z mojej inicjatywy) kilka miesięcy zajeło mi rozprawienie sie z moimi emocjami. Jednak kompletnie mu nie wierzę. Nie okazuje mu tego,nie mowilam mu.nie emocjonuje sie przy nim. jednak wciąż obserwuję mimowolnie i czekam na jego potknięcie. On z nia pracuje wiec duzo mam roznych mysli.czy kiedykolwiek to minie?? Vzy juz zawsze bede na niego tak patrzec? Jak na oszusta? Nie chce byc oszukiwana. To moja trauma z mlodosci. Wole byc sama niz z kłamcą 
nieuchronnie wszystko prowadzi do rozwodu. On nie mowil mi wcześniej ze mnie kocha,zbyt często nie okazywal zbytniej czulosci.wczesniej mi nie przeszkadzalo.teraz kłuje mnie w oczy,ze tego nie widzialam przez 20 lat.