Czego trzeba, by wrócić do domu

Powrót to dopiero początek trudnej drogi...

Moderator: Moderatorzy

Tycjana
Posty: 2557
Rejestracja: 07 kwie 2021, 15:51
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: Tycjana »

Bardzo nurtuje mnie pytanie do tych, którzy wrócili do małżonka, dlaczego właściwie wrócili albo co się w ich życiu zmieniło, że wrócili.
Przyczyn z mojej perspektywy może być wiele, ale nie chcę zgadywać (o to też proszę innych). Czekam na wypowiedzi osób, które tego doświadczyły (z obu stron). Na czym polega fenomen powrotu.
"Kto pierwszy zacznie kochać ten wygrał i ma szansę uratować drugiego." Ks. Pawlukiewicz

Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

1Tes 5, 16-18
Pavel
Posty: 5131
Rejestracja: 03 sty 2017, 21:13
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: Pavel »

W moim przypadku „fenomen” Powrotu żony zawierał się w dwóch przyczynach.
Pierwsza - wizje nowego szczęścia żony brutalnie zderzyły się ze ścianą zwaną także szarością życia czy też rzeczywistością.
Druga - moje zmiany. Raz, że zacząłem solidnie nad sobą pracować, wprowadzać te zmiany w życie, zmieniłem myślenie. Efekty tej pracy (bez obnoszenia się z nimi) nie pozostały przez żonę niezauważone.
Jeszcze w sumie trzeci istotny powód - dwójka (wtedy) dzieci.
"Bóg nie działa poza wolą człowieka i poza jego wysiłkiem.(...) Założenie, że jeśli się pomodlimy, to będzie dobrze, jest już wiarą w magię." ks. dr. Grzegorz Strzelczyk
Avys
Posty: 220
Rejestracja: 21 cze 2020, 8:31
Płeć: Kobieta

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: Avys »

Pavel, a miłość? Nie była przyczyną lub te przyczyny nie wynikały z miłości do Ciebie i dzieci? Miłość definiowana nie jako mgliste uczucie ale stanowczy wybór.
Pavel
Posty: 5131
Rejestracja: 03 sty 2017, 21:13
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: Pavel »

Miłość?
Do dzieci - tak.
Do mnie? Nieeee, ani w potocznym (uczucia) ani tym bardziej dojrzałym, pełniejszym tego słowa znaczeniu.
Była co prawda decyzja, ale z wyjściami awaryjnymi. Czyli, nie było: „wracam, bo podjęłam taką decyzję, chociażby wbrew uczuciom do ciebie”, a „możemy (od biedy) spróbować”.
Ba, niedługo po zaczątkach powrotu nieomal nie zdradziła mnie ponownie, z jakimś przypadkowym mężczyzną. O ile wersja żony ma pokrycie w faktach oczywiście (czyli dalej będzie tzw. wersja optymistyczna), tylko z powodu tego, że amant się gdzieś na wieczorze panieńskim na którym była żona zapodział nie poszło to dalej.
O ile się wściekłem i rozczarowałem gdy to do mnie doszło (nie od żony oczywiście), o tyle - ciąg dalszy pogubienia, nic specjalnie zaskakującego patrząc całościowo.
Jak miałaby kochać mnie, skoro nie kochała nawet siebie?
Jak miałaby szanować mnie, skoro nie szanowała siebie?
Jak miałaby postępować normalnie nie wykonując nad sobą żadnej pracy?
Dlaczego miałoby się coś zmienić skoro nic się w niej konkretnie nie zmieniło?
Ot, zwykła elementarna logika.

Ja też na ten powrót przystałem bardziej pomimo, wbrew aktualnym uczuciom do żony i z konkretnych powodów niż z powodu amorów do żony.
Po tym co się w kryzysie wydarzyło, jak mnie traktowała, co mówiła, najchętniej bym jej nie oglądał przez jak najdłużej.

Były jednak dzieci, którym to wspólnie zafundowaliśmy.
Była odpowiedzialność własna za zarówno wybór żony jak i przepotężny udział własny w kryzysie.
Czyli - w moim przypadku to była decyzja, z wiarą, że dzięki Bogu i pracy nad sobą, przy świadomości trudu który nas czeka (jakiejś tam świadomości) da się to zbudować jak należy, a przynajmniej koniecznie warto spróbować, bo co niby miałem do stracenia?
Miałem głębokie poczucie, że nasze małżeństwo zostało zawarte, obustronnie w dodatku, nieważnie. Wiele poważnych przesłanek.
Co jednak z tego, skoro były już dzieci?
Postanowiłem spróbować to małżeństwo uważnić.
No i konsekwentnie ze wzlotami i upadkami w tym kierunku idziemy od ponad 5 lat.
Dużo więcej wzlotów niż upadków, ciągle rośniemy, rośnie też nasza miłość, zrozumienie, komunikacja i teraz czwórka, a nie dwójka dzieci.
Zdecydowanie było warto :)
"Bóg nie działa poza wolą człowieka i poza jego wysiłkiem.(...) Założenie, że jeśli się pomodlimy, to będzie dobrze, jest już wiarą w magię." ks. dr. Grzegorz Strzelczyk
Caliope
Posty: 3013
Rejestracja: 04 sty 2020, 12:09
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: Caliope »

Tutaj kłania się definicja miłości jako postawy, nie motylków, uniesień, a twardej miłości i właśnie tej postawy. Gdyby u mnie nastąpiło nawrócenie i mąż wróciły do mnie to w takiej właśnie postawie miłości był by dalszy ciąg.
viona
Posty: 69
Rejestracja: 25 kwie 2021, 23:57
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: viona »

U każdego jest inaczej. Ja nie odeszłam tak formalnie od męża- wciąż mieszkaliśmy razem i mieliśmy wspólne rachunki i inne sprawy. Teraz mamy wspólne rachunki, obiady i powiedzmy plany remontowe. Odchodziłam od tego trzeciego jakby dwuetapowo. Najważniejszą przyczyną zerwania kontaktów z Kowalskim, był początek nawracania się. Bardzo już chciałam wyjść z tej paskudnej sytuacji duchowej.
viona
Posty: 69
Rejestracja: 25 kwie 2021, 23:57
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Czego trzeba, by wrócić do domu

Post autor: viona »

Oczywiście, jak u wielu osób, wpływ na zmianę myślenia miały też szeroko pojęte trudności życiowe. Wiem, że Bóg dopuszcza je,przynajmniej w moim życiu po to, aby zmienić nasza perspektywę. Wiadomo, że wielu Kowalskich, po jakimś czasie, siła rzeczy pokazuje niechcący swoje wady. O rozstaniu z moim partnerem podjęłam decyzję głównie pod wpływem poszukiwania dlaczego mam nie wychodzi ostatnio i dlaczego nie wyszukiwania z mężem. W międzyczasie zachorowałam i pewne sytuacje pomogły mi podjąć ostateczną decyzję o tym że chcę być sama. Potem stopniowo doszłam do decyzji, że chcę być wierna sakramentowi małżeństwa.
ODPOWIEDZ