Małżeństwo w rozsypce

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

Monti
Posty: 1260
Rejestracja: 21 mar 2018, 18:14
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Monti »

Jarku, dziękuję za zainteresowanie moim wątkiem. Mamy chyba sporo podobnych doświadczeń.
Mam wrażenie, że moja żona ma dwie twarze. Do osób postronnych jest bardzo miła (wielokrotnie słyszałem zachwyty innych, że mam przesympatyczną żonę), a w domu potrafi bardzo mocno ranić. Nie wiem, na ile rzeczywiście myśli tak jak mówi, a na ile chce uderzyć, żeby zabolało, ale w sumie jakie to ma znaczenie. Do tego jeszcze straszenie rozwodem przy zupełnie błahych sprzeczkach... Doskonale wiem, że mogę zmieniać tylko siebie, ale chyba jeśli ona nie zacznie pracy nad sobą, to będzie ciężko to posklejać.
Jeśli chodzi o terapię, to owszem, kontunuuje ją, przy czym na razie sprowadza się to do analizy bieżących konfliktów w naszym małżeństwie. Przez nasz kryzys trochę odcięliśmy się także od znajomych, ale mam kilka bliskich osób, do których mogę zadzwonić w razie potrzeby.
Jeśli chodzi o lęk przed odrzuceniem, to on chyba jest we mnie bardzo silnie zakorzeniony. Wiąże się to z niskim poczuciem wartości, co jest pewnie konsekwencją syndromu DDA. Oczywiście, w kryzysie ciężko jest odbudować należytą samoocenę. Staram się szukać potwierdzenia siebie w Bogu.
"Szukaj pokoju, idź za nim" (Ps 34, 15)
wulkan
Posty: 67
Rejestracja: 08 maja 2018, 23:00
Płeć: Kobieta

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: wulkan »

Pisząc o zachowaniach cholerykow nie mialam na myśli typowo zachowań zony Montiego. Rzeczywiscie, to co prezentuje to raczej manipulacja i zachowania toksyczne. Monti tu potrzeba postawienia jasnych granic żonie.
Jarek70 chodziło mi tylko o to, ze nie dla kazdego jest takie oczywiste, ze kazde wzburzenie, podniesiony ton rani jak nóż. Obecnie uczę się, ze mój mąż ma tak, ze jego każde słowo boli i czuje się zraniony, nadinterpretuje każde zdanie. Ja na przykład mam tak, ze czyjeś zdenerwowanie nie koniecznie robi na mnie wrażenie, dlstego gdy mój mąż był agresywny i krzyczał nie odbierałam tego personalnie - po prostu się zdenerwował, to on nie panuje nad nerwami. Podobnie mam w pracy z szefem i też widzę jak wielu ludzi reaguje, niektórzy nawet płaczem, przy czym jest to reakcja na sytuację w firmie i czasem po prostu odbija się na nas pracownikach. Nie twierdzę, ze tak być powinno w pracy czy w domu, ale żeby brać to do siebie tak bardzo?
Monti
Posty: 1260
Rejestracja: 21 mar 2018, 18:14
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Monti »

Wulkan, na czym polega wg Ciebie postawienie granicy w tym przypadku? Myślę, że już dawno powinienem być bardziej stanowczy, ale cały czas rządzi mną lęk przed złością i agresją żony.
"Szukaj pokoju, idź za nim" (Ps 34, 15)
Jonasz

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Jonasz »

wulkan pisze: 20 maja 2018, 17:45 Jarek70 chodziło mi tylko o to, ze nie dla kazdego jest takie oczywiste, ze kazde wzburzenie, podniesiony ton rani jak nóż. Obecnie uczę się, ze mój mąż ma tak, ze jego każde słowo boli i czuje się zraniony, nadinterpretuje każde zdanie.
Wulkan przepraszam, jeżeli moja krótka wypowiedz zabolała. I nie traktuj tego jak osobistą wycieczkę.
Nie wiem jak Twój mąż, może boi się samego krzyku?
Ja też się bałem - ot takie z domu- ale wyleczone. ;)
Mnie bardziej nie chodzi o to że zona Montiego krzyczy - ale CO krzyczy.
To już nie nóż, to bomba atomowa :(


Monti piszesz że chodzisz na terapię. I super, o to mi chodziło.
Na najbliższym spotkaniu opowiedz o najnowszych wydarzeniach.
Monti pamiętaj - po żadnym pozorem nie może dojść do ataku fizycznego - może i to to chodzić..... Może to i prowokacja?
Co do granic.
Owszem, ja zacząłem je stawiać, ale najpierw terapeuta musiał mi pomóc uporać się z lękiem przed odrzuceniem i też takim a co ona na to żona. Naprawdę.
Bo jak je postawisz, to się możesz raz, że zdziwić, a dwa nie możesz, ale powtarzam to dwukrotnie, nie możesz się wycofać.
A mogą dziać się rzeczy rzeczy co najmniej dziwne, cyrk to będzie wymiękał przy tym co się może dziać.;)
Monti widzę że siedzisz w necie dzisiaj. Jak sytuacja w domu dzisiaj.
Nie pozwól proszę emocjom wziąć górę nad rozumem.
PS. To też ważne - nie stawiać żadnych granic pod wpływem emocji.
Monti
Posty: 1260
Rejestracja: 21 mar 2018, 18:14
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Monti »

Dzisiaj sytuacja jest bardzo zła, nastapila eksalacja przemocy slownej. Dawno nie słyszałem tyle jadu i nienawiści. Słowa, które słyszę od żony nie nadają się do cytowania. Staram się być spokojny, ale nie mogę dawać się opluwać i nie reagować. Syn jest wystraszony.
Żona ma mi za złe moje zaangażowanie religijne i to, że staram się szukać ratunku na stronach katolickich. Ona sama chyba już przestała wierzyć. Do kościoła chodzo bardzo rzadko, nie przystepuje so sakramentów. Kiedyś miała mi za złe, że czytam dziecku Biblię, a nawet, że chcę je zabrać na cmentarz (!). Mam bardzo poważne wątpliwości co do jej równowagi psychicznej.
Nie wiem, czy źle się modlę, ale na razie nie widzę u siebie ani poprawy sytuacji, ani pokoju serca. W tym momencie zależy mi najbardziej na tym, żeby syn jak najmniej cierpiał.
"Szukaj pokoju, idź za nim" (Ps 34, 15)
Martusia
Posty: 13
Rejestracja: 15 maja 2018, 22:18
Płeć: Kobieta

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Martusia »

Monti
"Żona przed chwilą wprost przyznała, że w sprawie seksu potraktowała mnie jak przedmiot, że nic do mnie nie czuje oprócz obrzydzenia. Czuję, że jestem jej potrzebny tylko do utrzymania domu, zarobienia na ratę kredytu i wykończenie domu"

Jeśli chodzi o aktywność na tym forum, to jestem świeża, ale wstrząsnął mną powyższy fragment z postu. (nie wiem jeszcze jak się cytuje w FAQ tego nie znalazłam, poszukam jeszcze). Ileś lat temu w trakcie kryzysu, w którymś momencie mąż zaczął mi dawać pocałunki na przywitanie / pożegnanie itp., co wzięłam za dobrą monetę. Taka drobna, a może wcale nie taka drobna rzecz, może jest już lepiej zbliżamy się - myślałam. Jednak po jakimś czasie, usłyszałam od męża, że tak naprawdę chciał tylko posprawdzać jak się czuje w ich trakcie, co do mnie czuje wtedy itp. Taki test sobie robił, nie wiem już dokładnie, nie pamiętam w jakich okolicznościach mi to powiedział, ale to było dla mnie straszne. Testował w ten sposób mnie, a raczej siebie. Dla mnie to było nieludzkie, a to tylko były pocałunki. Rozumiem jak podle możesz się czuć, ja z perspektywy już lat, pracy nad sobą, już jednak pewnego dystansu, ciągle to pamiętam. Może z kobietą jest inaczej, choć wątpię. Nie pozwól już więcej na to, aby chęć intymności zwyciężyła nad zaufaniem, szacunkiem dla siebie. Zaufanie jednak musi być pierwsze. To też jest tak, jak ludzie decydują się na dziecko, wybudowanie domu, bo myślą, że to poskleja małżeństwo. A to nie jest prawda, jest tylko gorzej.
wulkan
Posty: 67
Rejestracja: 08 maja 2018, 23:00
Płeć: Kobieta

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: wulkan »

jarek70 pisze: 20 maja 2018, 20:45

Wulkan przepraszam, jeżeli moja krótka wypowiedz zabolała. I nie traktuj tego jak osobistą wycieczkę.
Nie wiem jak Twój mąż, może boi się samego krzyku?

PS. To też ważne - nie stawiać żadnych granic pod wpływem emocji.
Jarek70 ależ skąd, Ty nie powiedziałeś czegokolwiek, co mogloby zabolec. Bardzo cenne dla mnie jeśli ktoś zwróci uwagę na drugą stronę medalu. Krzykiem to mój mąż jest przerażony i od razu by wyszedł z domu. Generalnie przeraża go każda powazniejsza rozmowa, każda. Nawet na miłe słowa reaguje dziwnie i doszukuje się w nich drugiego dna. Pozdrawiam serdecznie
wulkan
Posty: 67
Rejestracja: 08 maja 2018, 23:00
Płeć: Kobieta

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: wulkan »

Monti tak myślę, czy Twoja żona nie testuje Cię jak daleko może się posunąć. Spróbuj wychodzić z pokoju i nie podejmować dyskusji gdy zaczyna w ten sposób. Próbuj może ignorować. Jak straszy rozwodem powiedz, ze Ty nie chcesz się rozwodzić, a jak ona chce to jej wybór. Jeśli seks komentuje w ten sposób to zamknij wrota przyjemnosci. Próbuje bo widzi że Cię to rusza.
Jonasz

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Jonasz »

Dodatko zacznij dyskretnie rejestrowac ...
Tak mysle niestety.
Synek teraz najwazniejszy tak ze na nim skup uwage.
Nie zawahalbym sie gdyby trzeba bylo wezwac policji i zalozyc karte przemocy.
Ale powoli powoli.
co do modlitwy polecam w takich chwilach psalm 121 O SILE I POMOC
Awatar użytkownika
ozeasz
Posty: 4368
Rejestracja: 29 sty 2017, 19:41
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: ozeasz »

Monti pisze: 20 maja 2018, 21:42 Dzisiaj sytuacja jest bardzo zła, nastapila eksalacja przemocy slownej. Dawno nie słyszałem tyle jadu i nienawiści. Słowa, które słyszę od żony nie nadają się do cytowania. Staram się być spokojny, ale nie mogę dawać się opluwać i nie reagować. Syn jest wystraszony.
Żona ma mi za złe moje zaangażowanie religijne i to, że staram się szukać ratunku na stronach katolickich. Ona sama chyba już przestała wierzyć. Do kościoła chodzo bardzo rzadko, nie przystepuje so sakramentów. Kiedyś miała mi za złe, że czytam dziecku Biblię, a nawet, że chcę je zabrać na cmentarz (!). Mam bardzo poważne wątpliwości co do jej równowagi psychicznej.
Nie wiem, czy źle się modlę, ale na razie nie widzę u siebie ani poprawy sytuacji, ani pokoju serca. W tym momencie zależy mi najbardziej na tym, żeby syn jak najmniej cierpiał.

Monti nie chcę tu demonizować ,ale uważam że każde sakramentalne małżeństwo jest celem złego ducha , każdy z nas jest atakowany w inny sposób ,bo każdy z nas jest inny ,Twoja żona bez względu na to co mówi i robi nie jest Twoim wrogiem , myśłenie w tym kierunku prowadzi do porzucenia Jej w momencie kiedy Cię najbardziej potrzebuje , zły zrobi wszystko żeby rozbić znak Bożej miłości i obecności na tej ziemi którym jest sakramentalne małżeństwo , zwycięża kiedy nastawi wrogo do siebie małżonków ,każda metoda która prowadzi do destrukcji więzi małżeńskiej jest dobra .

Jestem przekonany że te słowa które maję Cię zranić i wszystko co ma temu służyć , ma to samo źródło u milionów małżeństw , a sięga upadku pierwszych ludzi .Napisałem to , bo sam tego doświadczyłem , to nie znaczy że tylko na poziomie duchowym istnieją problemy , ich źródło , ważna jest również sfera psychiki ,jednak bardziej przychylam się ku temu że i ta sfera jest poddana duchowi .
Dobrze jest pielęgnować myślenie ,że Ty i Żona jesteście ukochanymi dziećmi Boga ,każdy wartościowy ,każdy ważny , o każdego z Was Bóg jednakowo się troszczy , pragnie zbawienia każdego z Was , i nie ma takiego grzechu który jest większy od miłości Bożej , więc nie daj sobie wmówić że żona to wróg , bo wtedy zły zwycięża ,znajdź w żonie to co widzi Bóg ,a wtedy zobaczysz co się stanie ,bądź mężem wg Bożego zamysłu , pozdrawiam .
Miłości bez Krzyża nie znajdziecie , a Krzyża bez Miłości nie uniesiecie . Jan Paweł II
krople rosy

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: krople rosy »

Monti pisze: 20 maja 2018, 21:42 Żona ma mi za złe moje zaangażowanie religijne i to, że staram się szukać ratunku na stronach katolickich.
A skąd to żona wie? Może to dobry moment by żonie zakomunikować, że chętnie poszukałbyś ratunku w rozmowach z nią jednak ona albo Cię obraża, albo zakrzykuje. Zapytaj co według niej powinieneś w takim razie zrobić? Gdyby była z jej strona wola rozmowy i pracy nad sobą i małżeństwem nawet byś na takie strony nie spojrzał.
Monti pisze: 19 maja 2018, 19:01 Żona przed chwilą wprost przyznała, że w sprawie seksu potraktowała mnie jak przedmiot, że nic do mnie nie czuje oprócz obrzydzenia.
To jest tak naprawdę informacja o Twojej żonie, nie o Tobie. I mimo, że takie słowa mogą być dla Ciebie raniące to pamiętaj, że to w żonie dzieje się coś niepokojącego.
Choć dla mnie to wygląda tak jakby bardziej chciała by Cię zabolało niż jakby w rzeczywistości tak myślała i czuła. Kobiety czasem tak mają, że jeśli inaczej zranić nie potrafią to robią to językiem. Z bezsilności. Co oczywiście nie ściąga z nich winy.
Monti pisze: 19 maja 2018, 15:06 W tle oczywiście pojawił się zarzut, że jestem uzależniony od swojej rodziny
A dlaczego? Podała jakiś konkret? czy to raczej wyuczona śpiewka z braku argumentów słownych? Warto zawsze dopytać żoną i poprosić o dowody jej oskarżeń by ją skonfrontować z ich brakiem....no chyba, że ma jakiegoś asa w rękawie...?
Monti
Posty: 1260
Rejestracja: 21 mar 2018, 18:14
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Monti »

Krople Rosy, jeśli chodzi o rozmowę z żoną, to jest bardzo trudne. Jak jest względnie dobrze, to ucieka od rozmowy i mówi, żebym dał jej czas. Z kolei jak wpadnie w gniew to mnie obraża i poniża. W ten sposób nie mogę nic ustalić. Dzisiaj również otrzymałem smsa, w którym napiała, że mnie nie kocha i nie chce nic naprawiać.
Jeśli chodzi o sprawy seksualne, to być może rzeczywiście tak jest, że żona chciała mnie zranić (i się jej udało). Pewnie gdybym był tak obrzydliwy, jak twierdzi, to wcześniej nie chciałaby ze mną współżyć.
Jeśli chodzi o sprawę z rodzicami, też nie podała żadnego konkretu. Powiedziałem jej, że nie jest dobrze syna izolować od dziadków i że zauważyłem, że dziwnie reaguje, jak ich widzi (rzeczywiście, mam wrażenie, że boi się gniewu żony). Na to ona oburzyła się, że przecież nie rozmawia z nim o obcych ludziach i po raz kolejny powiedziała, że nie wyraża zgody, żeby syn tam chodził (przy czym nie ma przeszkód, żeby spędził kilka tygodni wakacji u jej rodziców).
Dla mnie te wszystkie wyzwiska, obrażanie i cała ta manipulacja to okrucieństwo w czystej postaci. W kontekście tego, co pisał ozeasz - staram się odnajdywać w żonie to, co dobre i nie oceniać jej. Uważam jednak, że nawet, jeśli nie chce się z kimś być, to można w cywilizowany sposób odejść i nie niszczyć tej drugiej osoby. A ja nie dość, że nigdy nie usłyszę słowa przepraszam, to jeszcze dowiem się, że to ja jestem wszystkiemu winien.
Tutaj sytuacja jest o tyle dziwna, że nie ma kowalskiego i teoretycznie powinno być łatwiej odbudowac relację. Jednak mimo moich szczerych chęci, są poważne problemy. Wydaje mi się, że robię bardzo dużo dla odbudowy tej więzi. Gdyby żonie choć trochę zależało na naszym małżeństwie, to byłaby szansa. Tymczasem ona nie ma w ogóle woli ratowania związku, a w sprawach spornych nie chce ustąpić nawet na milimetr.
"Szukaj pokoju, idź za nim" (Ps 34, 15)
Camilaa
Posty: 290
Rejestracja: 19 sty 2018, 20:54
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Camilaa »

Monti a jesteś pewien ze nie ma kowalskiego?
Bo wiesz u mnie moj maz tez przestal szanowac moich rodziców a ja nie wiedziałam czemu.. a poza tym takie obrażanie Ciebie słowne... to moj mąż też stosował... a myślałam ze ja cos beznadziejna jestem a on już miał kogoś...
Monti
Posty: 1260
Rejestracja: 21 mar 2018, 18:14
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Monti »

Nigdy chyba nie można mieć stuprocentowej pewności co do braku kowalskiego, ale chyba w tym przypadku raczej go nie ma, bo żona większość wolnego czasu spędza w domu i nie wisi też specjalnie na telefonie.Oczywiście, może się dobrze maskować, tego nie można zupełnie wykluczyć.
Mnie bardzo zastanawia ogromne wahanie nastrojów żony. Rano potrafi mnie wyzywać, a za kilka godzin już żartuje i zachowuje się, jakby nigdy nic. Kiedyś poważnie zastanawiałem się, czy to nie jest objaw jakiegoś zaburzenia psychicznego (w jej rodzinie kilka osób ma ten problem).
"Szukaj pokoju, idź za nim" (Ps 34, 15)
Jonasz

Re: Małżeństwo w rozsypce

Post autor: Jonasz »

Monti pisze: 21 maja 2018, 20:37 Kiedyś poważnie zastanawiałem się, czy to nie jest objaw jakiegoś zaburzenia psychicznego (w jej rodzinie kilka osób ma ten problem).
Niewykluczone, stąd postaraj się poszukać w necie jak najwięcej informacji dla siebie. Ale nie stawiaj od razu diagnozy ;)
Monti pisze: 21 maja 2018, 16:20
Dzisiaj również otrzymałem smsa, w którym napiała, że mnie nie kocha i nie chce nic naprawiać.


Zaczynam się zastanawiać Monti, czy nie lepiej by było na razie nie robić nic w kierunku naprawy - nie wiem jak to określić biec w kierunku żony i przystanąć w miejscu.
Z doświadczenia wiem że czasie to zatrzymanie umożliwiło mi naukę jednego: umiejętności i rozróżnienia niepotrzebnego wystawiania się na rany. Naprawdę z perspektywy czasu widzę, że wiele ran które otrzymałem był niepotrzebnych, co wcale nie usprawiedliwia zadającego je, o nie, nie,nie :lol:
Czasem może być i tak, że dopiero odsunięcie się umożliwia zauważenie rany, którą się zadało...
Pamiętam ten okres, kiedy chyba gorączkowo szukałem, a może to, a może tamto.
Pamiętam ten okres, kiedy budziłem sobie nadzieję, że wiem, a rzeczywistość powodowała, że rozbudzona nadzieja szybko gasła.
Nie wiem, to był chyba ten lęk przed samotnością. On naprawdę potrafił mi nieźle napsocić.
A jak tam Twój chłopak. Podjąłeś jakieś kroki żeby go uspokoić, odciągnąć jego uwagę?
Może czas zacząć traktować żonę jak dorosłą, a dziecko jak dziecko?
I zacząć chronić słabszego? I zająć się słabszym?
Nie wiem czy moje pisanie ma sens, ale spróbuj to ogarnąć...
ODPOWIEDZ