Czy mąż da nam szansę?

[Trufla]

Dostałam przed chwilką wiadomość- zdjęcie ilustrujące sentencję: „ludzie wrócą do Twojego życia, po tym, jak rozczarują ich ludzie o których myśleli, ze są lepsi od Ciebie”. Pod sentencją napisał od siebie: „krótka historia tego co było i jest teraz… ”
Troszkę mnie zamurowało, nie wiem co mu odpisać… Może Wy coś podpowiecie?

[nałóg]

A musisz odpisywać? możesz przyjąć do wiadomości i.............tyle.PD

[Trufla]

Tez tez uczyniłam- nie odpisałam.

Jutro jedziemy na jedna noc do hotelu. Będziemy mieli wspólny masaż- masaż dla par.
Bardzo chciałabym porozmawiac o nas. Chciałabym zaproponować terapię małżeńska.
Tylko jak do tego podejść? Oczywiście z Bogiem, Maryją i wszystkimi Świętymi będę to czynić. Tylko tak po ludzku, jak to wszystko przedstawić?

[Ruta]

Wkleiłam w sąsiednim wątku, ale może i tobie się przyda. Szybki podstawowy kurs Porozumienia bez przemocy, w tym komunikowania potrzeb:
https://youtu.be/Q-Si2l8-jxo

Kiedy wyrażasz prośbę, jesteś gotowa przyjąć odmowę. Gdy wyrażasz żądanie - tymi samymi słowami - odmowa wiąże się z konsekwencjami dla odmawiającego.
Chcesz poprosić o terapię, czy jej zażądać?

[Trufla]

Ruta,

bardzo dziękuję za link, za przyspieszony kurs.

Może pomódlcie się dzisiaj i jutro za nasze małżeństwo. Abym poprowadziła dobre rozmowy. Aby mąż zobaczył we mnie kobietę, której warto dać szansę, aby jego serce otworzyło się na mnie.

Myślę, ze chciałbym poprosić o terpaię.

[Bławatek]

Truflo najważniejszy jest spokój, otwartość na męża (a może być różnie bo pewnie wszystko dalej w nim się mieli) i słuchanie.

Pamiętaj też że "mowa jest srebrem a milczenie złotem" - jest wiele mądrości o których my ciągle zapominamy. Nie narzucaj się i nie przepraszaj ciągle.
Bawicie się i odpoczywajcie.

Moją modlitwę masz.

Pod Twoją obronę...

[Lawendowa]

... uciekamy się Święta Boża Rodzicielko...

[Trufla]

Bardzo Wam dziękuję za otuchę.
Modlę się, aby wszystko było dobrze.
Jakoś nie mogę się przełamać, aby z mężem porozmawiać. On tez jakiś dziwny…
Widać, ze chciałaby dialogu, ale tez go coś trzyma.
Jesteśmy już w hotelu, mamy piękny pokój.

„… racz nie gardzić w potrzebach naszych(..)”.

[Trufla]

No i zaczęły się rozmowy.

Mąż powiedział, ze na chwilę obecną nie chce być ze mną.

Ja płacze, pomóżcie!!! Błagam!!!

[Sarah]

Może zapytaj, po co w takim razie jeździ z tobą po tych hotelach? Co to ma być? I dlaczego ty zgadzasz się na takie wyjazdy i "masaże dla par" z kimś,kto cię nie chcę?

[Firekeeper]

No i zaczęły się rozmowy.

Mąż powiedział, ze na chwilę obecną nie chce być ze mną.

Ja płacze, pomóżcie!!! Błagam!!!

Pomagaliśmy, tłumaczyliśmy....

Nie ten czas, nie ten moment, za szybko....

Ale chyba każdy to musi przejść, doświadczyć na sobie samym, że ratowanie małżeństwa to nie jest szybki sprint, często na skróty. To wyprawa, trudna, pełna wyzwań, zakrętów, beznadziei i niemocy. Chęć zawrócenia przed samym szczytem. Strach i lęk. Upadki i powstania i tak kilka razy. Chcesz niemożliwego. Nie da się zmienić drugiej osoby na już. Chyba, że chcesz udawać, widzieć to co chcesz widzieć. Zmusić drugą osobę do kłamstwa, do zakładania maski. Czasami największy lęk to zostać samemu, pościć wolno drugą osobę. Ja nie potrafiłam, tyle lat zmagania się i nie potrafiłam ale zebrałam się. Nie miałam wyjścia. Skupiłam się na sobie samej. Na mnie. Na moich problemach, moich wadach, moich lękach, moich strachach. Zakasałam rękawy i do pracy. A mam co zmieniać. Mąż wrócił sam z siebie. Nie z litości, bo płaczę, nie ze strachu, bo rozwód, nie z obowiązku...

[Bławatek]

Truflo tego się trochę obawiałam, bo jak my z mężem na początku naszego kryzysu wyjechaliśmy by spędzić czas rodzinnie to niestety był to najgorszy nasz wyjazd.

Uszanuj to, że na tą chwilę twój mąż nie chce być z tobą. NA TĄ CHWILĘ.

Błagając i prosząc niestety niewiele wskórasz.

Niechaj Dobry Bóg otoczy Cię opieką i da ci spokój.

I pamiętaj, że twoje życie nie trwa tylko i wyłącznie w symbiozie z mężem - bo pewnie sama myśl że mąż się może wyprowadzić, rozwieść, powoduje u ciebie lęk, strach i panikę. U mnie minęły 3 lata odkąd mąż się wyprowadził i żyję. Nawet radośniej niż kiedyś. U mnie mąż mnie zdradzał. I uwierz mi, nie jest łatwo ponownie zaufać, zawierzyć - na to potrzebny jest czas i pewność że druga strona zrozumiała co zrobiła. Rany bolą mimo, że się zabliźniają. A na pełne wyleczenie to potrzebny jest czas.

[Trufla]

Słuchacie, on mnie nie chce bo zdradziłam go. Jak on może dać szansę kobiecie, która oddała się innym mężczyznom. Tak powiedział.
Czuję do siebie wstręt, niemoc.
Mąż wyglada, jak kościotrup, zjadł obiad i teraz strasznie boli go brzuch. Jestem na prawdę podłą osobą. Skrzywdzilam tyle ludzi.
Tak bardzo chciałabym, aby córka wychowywała się w pełnej rodzinie, żebyśmy przezwyciężyli kryzys i uratowali małżeństwo. Największą karę poniesie córka, nie my. To jest straszne.
Boję się o męża, robił badania, chyba jest chory. Stracił ponad 20 kg w dwa miesiące!
Jezu Ty się tym zajmij!

Pomóżcie!

Jak to jest z tymi miłymi gestami. Czy rozumieć to tak, ze nie jest w stanie powiedzieć, ze chce dać szansę, tylko w jakiś pokrętny sposób wykonuje dobre uczynki?

[nałóg]

Trufla, jest taka opowiastka która zafunkcjonowała kiedyś na forum i zacytuję ją z pamięci a która w Twojej sytuacji odnosi się do słuchania i korzystania z doświadczeń i czerpanej z nich mądrości:
-„ jak ci jedna osoba mówi żeś świnia to spokojnie możesz to puścić „ mimo uszu”, jak dwie ci mówią żeś świnia to też można zbagatelizować ……, lecz jak zaczynają mówić to i kolejne osoby to czas rozejrzeć się za drzwiami od chlewika” .
Czego to dotyczy? Ile doświadczonych forumowiczek/ czów pisało Ci sugestie o braku sensu prowadzenia rozmów „ o was” na tym etapie kryzysu?
O tym że tak jak w kryzys wychodziłaś latami tak i wychodzenie z niego to maraton a nie krótkodystansowy bieg.
Brak akceptacji do postawy zranienia zdradami współmałżonka i faktu że każde zranienie wymaga czasu na zabliźnienie i rekonwalescencji nie pomaga . Czas, daj czas Czasowi.PD

[Trufla]

Ale on złożył pozew o rozwód! To gdzie ten czas?