Never ending story

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 9:20

Caliope pisze:
15 gru 2021, 22:05
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 19:40
Caliope pisze:
15 gru 2021, 17:49

Ja nie udowadniam nikomu nic na siłę, ja po prostu sobie radzę sama. Tylko się cieszyć, że nie słyszysz, że nie pracujesz to nie możesz o nic prosić, bo Ci sie nie należy. Ja prosiłam jakiś czas i już mi się nie chce, ty to po prostu masz. Jednak piszesz, że sama sobie nie poradzisz, więc jest strach przed odrzuceniem . Radzenie sobie samemu obejmuje też kwestie finansowe, regulacje prawne. Ja plus forsa i nic więcej nie jest mi potrzebne, ogarniam wszystko. A normalna rodzina to co znaczy? jak w amerykańskich filmach?. Też się odzywam do męża, ale nie rozmawiam o nas, a o całej reszcie.

Gdzie napisałam, że sobie nie poradzę? Przekręcasz moją wypowiedź albo, źle odbierasz. Ja bez męża sobie poradzę, jak umrze, pójdzie do innej czy go w końcu wyrzucę to dam sobie radę. Bo jestem dorosła, mam pieniądze, mamy majątek wspólny. Ja mam prawo również do jego całego majątku, który zostawiła mu matka. Zostałam kiedyś sama i dałam sobie radę, bo jestem matką, jestem odpowiedzialna za dzieci. Ale to, że sobie dam radę sama nie znaczy, że mam sobie radzić sama. Czy udowadniać komuś, że sobie poradzę sama. Bo mój mąż ma takie samo prawo do dzieci i ich utrzymywania i zajmowania się nimi jak i ja. I nie będę męża wyrzucać z domu i unosić się honorem, bo ja od dziś sobie będę radzić sama i nikogo nie potrzebuję, bo się boję, że mnie ktoś odrzuci.

Normalna rodzina to nie ja plus forsa i sobie ogarniam wszytko. Rodzina to ja, mąż i nasze dzieci. I mimo, że się nie kochamy jak mąż i żona. On ma swój świat, ja swój. On ma swoje problemy, a ja swoje. Każdy ma jakąś działkę do przepracowania. I to co nas łączy to, to że mimo tego bałaganu jaki jest w nas, jesteśmy razem i ogarniamy dzieci i dom.
No to mamy zupełnie inne poglądy na temat rodziny. Ja mam sakrament małżeństwa i postawę i nie czuję bym była rodziną męża. To jest prawdziwe odrzucenie i bez pozwolenia drugiej strony, nie mam prawa być jej częścią. Ty to masz, doceń. Doceń, że mąż jest, że Ci pomaga bez mrugnięcia okiem i że coś od ciebie chce. Po co wyrzucać kogoś z domu, to niedojrzałe i takie zrobienie na złość. A jakbyś Ty chciała kochać męża i on ciebie po tylu latach? trochę za późno na motylki
Właśnie ja takiej postawy jak Twój mąż ma wobec Ciebie nie chcę zastosować wobec mojego męża. Choć nie ukrywam myślę nad tym, ale właśnie wzbraniam się przed wprowadzeniem tego w życie, bo go doceniam za to co robi. I wszystko byłoby idealnie gdyby przestał w końcu szukać docenienia i dowartościowania się u innych kobiet. Jak bym chciała kochać. Zwyczajnie chciałabym mieć do niego zaufanie i szacunek. Żebym nie musiała się martwić widząc go z telefonem, że może znowu flirtuje z kimś. Żebym miała tą pewność, że jest stabilnie. Nie oczekuję amerykańskiej komedii romantycznej, nie oczekuję motylków w brzuchu. Ja chcę żeby było zwyczajnie, spokojnie.

Avys
Posty: 220
Rejestracja: 21 cze 2020, 8:31
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Avys » 16 gru 2021, 9:25

Firekeeper, napisałam w przeniesionym wątku Pavla kilka słów do Ciebie, ale dopiero teraz tutaj doczytałam, że Ty mieszkasz razem z mężem!!?! Z tamtego wątku to nie wynikało wprost. Także te moje słowa to trzeba by albo zignorować albo potraktować w wielkiej przenośni i dostosowaniu do tego jednak, że żyjecie i mieszkacie razem. Dlatego teraz jak czytam jeszcze raz ten Twój wpis o kapitulacji to mocno mi coś w nim nie gra. Czuję niepokój i dopiero teraz rozumiem dlaczego wszyscy piszą o potrzebie przepracowania wielu rzeczy i terapii i pracy nad sobą w odniesieniu do Twojej osoby. Twój mąż ma też oczywiście takie zadanie. Życzę Wam powodzenia i wielu zmian które dają szansę, że poczujecie się szczęśliwi. Trudne bardzo, ale nie niemożliwe tak myślę.

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 9:32

Bławatek pisze:
16 gru 2021, 8:40
Firekeeper piszesz, że możesz polegać na mężu, bo umie i lubi się zajmować dziećmi więc może warto z mężem ustalić, że np. we wtorki i piątki masz wolne popołudnia/wieczory i spędzać ten czas miło relaksując się. Choćby na samotnych spacerach lub czytaniu książki. Twój czas. Ciężka jest praca w domu z trójką dzieci a na dodatek z dwójką niepełnosprawnych. Ciągniesz to wszystko i dajesz radę, ale z Twoich postów wynika, że Twój organizm i psychika mówią powoli dość. Więc warto o siebie się zatroszczyć. Ja mam jedynaka, który od już 8 lat ciągnie dalej bunt dwulatka, a za chwilę zacznie mu się bunt nastolatka😱. Dla mnie odskocznią jest praca, choć nie raz wychodzę z niej wykończona, a Ty niestety ciągle od wielu lat w domu z dziećmi. Super, bo nawet to lubisz, ale to też trochę wykańcza.
Relaksuję się na tyle na ilę mogę. Mam czas na relaks. Ale taki relaks w domu, to żaden relaks. Dlatego, że niestety mój syn jest tak niskofunkcjonujacy, że ja jestem w ciągłej gotowości do działania nawet jak czytam w tym momencie książkę, czy oglądam film. Nie wiem do czego to porównać, może do tego, że jestem jak na wojnie i muszę być skupiona, żeby mnie ktoś nie zastrzelił. Takie niestety mam ciężkie emocje związane z synem. Jak jest progres u niego to jest super. Mój syn zostanie z tatą ale nic od niego nie zje, nie wypije, nie powie. Stoi przy drzwiach wyjściowych i czeka aż przyjdę. Więc jak gdzieś wychodzę to na chwilę i szybko wracam. We dwoje ja i mąż jedyne momenty, gdzie jesteśmy sami to na zakupach w Lidlu jak dzieci są w szkole, to nasze randki 😂 Także jeszcze trochę, wraz z upływem czasu syn lepiej funkcjonuje, dam radę 💪 A bunt u nastolatki mamy też, nie jest źle jak na Aspigirl mogło być gorzej. 😊

Sefie
Posty: 623
Rejestracja: 23 paź 2021, 23:01
Jestem: już po kryzysie
Płeć: Mężczyzna

Re: Never ending story

Post autor: Sefie » 16 gru 2021, 10:43

Firekeeper pisze:
14 gru 2021, 17:56
Więc zostałam z tym moim mężem bo był ode mnie straszy, miał dobrą pracę w razie najgorszego mógłby mi pomóc utrzymać dom.
Przypomina mi to wyznanie mojej żony. Kilka lat po ślubie powiedziała że wyszła za mnie bo chciała się uwolnić od swojego domu, który źle wspomina i nie chciała być sama w życiu. Takie małżeństwo trochę z rozsądku.
Finalnie los zatoczył koło i do rodziców wróciła.
Miłości bez krzyża nie znajdziecie, a krzyża bez miłości nie uniesiecie.
Jan Paweł II

Pantop
Posty: 3157
Rejestracja: 19 lis 2017, 20:50
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Mężczyzna

Re: Never ending story

Post autor: Pantop » 16 gru 2021, 11:16

Firekeeper pisze:Dzięki. Teraz wiem o co chodzi 😂 A jak ja mam zerowy zbiornik i mam dość i zaraz się napełnia i myślę sobie, że warto to już chyba hybryda 😂? Jak to mówi moja córka ,,magia" A to słowo ,,cokolwiek" to moje ulubione słowo zawsze warto zrobić cokolwiek jak nie robić nic.
No :D
Przypomina mi się na tę okoliczność opowiastka przytoczona przez de Mello:

Do taksówki wpada rozemocjonowany pasażer
-PRĘDKO!!! - wrzeszczy do kierowcy
Kierowca migiem wrzuca jedynkę, dwójkę..piątkę.
Silnik wyje na maksymalnych obrotach, krajobraz za szybami przemyka jak w formule1.
-Panie!! - oponuje przerażony klient - Ale dokąd my tak rwiemy??!!
-Nie wiem!! - odkrzykuje kierowca -Ale pędzę pełnym gazem!!!

:P :P :P



ps morał - nie wiem po co, dokąd, dlaczego - ale coś zrobię

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 11:21

Sefie pisze:
16 gru 2021, 10:43
Firekeeper pisze:
14 gru 2021, 17:56
Więc zostałam z tym moim mężem bo był ode mnie straszy, miał dobrą pracę w razie najgorszego mógłby mi pomóc utrzymać dom.
Przypomina mi to wyznanie mojej żony. Kilka lat po ślubie powiedziała że wyszła za mnie bo chciała się uwolnić od swojego domu, który źle wspomina i nie chciała być sama w życiu. Takie małżeństwo trochę z rozsądku.
Finalnie los zatoczył koło i do rodziców wróciła.
Ja nie wrócę. Odczułam ich manipulację i kontrolowanie i nie pozwalam na dyrygowanie moim życiem. Może Twoja żona też to w końcu odczuje. Aczkolwiek widzę co robią z siostrą. Jest jej po prostu wygodnie. Mama wszytko zrobi.

lustro
Posty: 1499
Rejestracja: 02 sie 2017, 22:37
Jestem: szczęśliwą żoną
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: lustro » 16 gru 2021, 11:30

Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 9:32
Relaksuję się na tyle na ilę mogę. Mam czas na relaks. Ale taki relaks w domu, to żaden relaks.
(...)
Także jeszcze trochę, wraz z upływem czasu syn lepiej funkcjonuje, dam radę 💪
Tak, własnie widzimy jak "dasz radę".

Gdybyś dawała sobie naprawdę rade, to nie była byś na tym forum w roli, w której jesteś.

Masz czas na relaks, ale to żaden relaks
Czy Ty siebie słyszysz???

A dalej juz racjonalizacja tego, że chciała bym, ale nie da się, bo ... uwięziłaś sama siebie na linii frontu w domu.
I choć nie chce tu żadnych ocen wydawać, to niestety narasta we mnie odczucie, że rola ofiary jest Ci po prostu na rękę. I trwasz w niej, bo chcesz. Bo tak wygodniej dla Twojej psychiki.
Nawet to rozumiem. Tez tak miałam 10 lat temu.

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 12:18

lustro pisze:
16 gru 2021, 9:14
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28

Tak mam sprzeczności wczoraj mi się ulało, a dziś już jest lepiej. Pisałam, co myślę i jak się czuję tak piszę, raz jest lepszy dzień raz jest gorszy. Dziś mam lepszy, nie mam już PMS 😉
Czy mamy przyjąć, że jesteś niestabilna emocjonalnie i uważasz, że tak jest ok bo ...jesteś kobietą????
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28
Tak chciałam chciałam się wygadać i zobaczyć co inni myślą i zrobić aktualizację systemu.
No to się wygadałaś.
Jest z tego jakiś pożytek?

Patrząc na to, co piszesz - aktualizacja systemu chyba do nikąd nie prowadzi w Twoim przypadku, ponieważ twardo trwasz przy swoim punkcie widzenia. Niezmiennym chyba od 10 lat?
Co tu aktualizować? Chyba tylko to, że jak było tak jest i tak będzie. Bo tak chcesz najwyraźniej.
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28
Tak potrzebuje relaksu, odstresowania się.
No i?
Samo się proszę pani nie zrobi. Trzeba jakieś kroki w tym kierunku zrobić.
No chyba, że chce się trwać w postawie ofiary ( to bardzo wygodna postawa) i ta bierność jest po prostu na rękę.

Przykro mi to pisać, ale napiszę - mam wrażenie, że to marnowanie czasu. Twojego i naszego. Póki nie otworzysz oczu i uszu - szkoda zachodu z obu stron.

Ty chcesz zdrowej rodziny - przepraszam, sama sobie tworzysz chorą i to od początku. Od dnia ślubu.
Masz to, na co się godzisz. A właściwie patrząc na twoje pisanie - przy czym się upierasz.



PS
Nawiasem mówiąc - to co napisałaś o dniu ślubu daje bardzo mocne podstawy do stwierdzenia nieważności sakramentu.
Lustro zrobiłam przez te lata bardzo dużo. Ja jestem z siebie dumna.
Przed 2015 / po 2015 roku.

Nie chciałam być sama / dam radę sama

Nie miałam swojego zdania/ mam swoje zdanie

Słuchałam się rodziców i dawałam się manipulować/ nie pozwalam im na dyrygowanie moim życiem

Zmuszałam się, żeby innym sprawić przyjemność kosztem siebie / potrafię odmówić

Kontrolowałam męża na każdym kroku, ubiór, sposób jedzenia od drobnych po największe,
chciałam go zmienić / akceptuje jego styl i zainteresowania

Manipulował mną / staram się nie wchodzić w manipulację

Wyrzucałam go z domu siłą / nie wyrzucam go. To jego dom

Wydawał pieniądze za a moimi plecami / mamy wspólne konto

Ja podejmowałam wszystkie decyzje / podejmujemy wspólnie

Poniżałam go za to co mi robił / staram się go szanować

Latałam za nim / utrzymuję dystans

Próbowałam popełnić samobójstwo / nie robię tego
Szantażowałam go / nie szantażuje

Groziłam rozwodem / proponuję separację

Zmuszałam go do terapii / Nie zmuszam. Sam chodzi

Chciałam być jego terapeutką / zdaję się na specjalistów

Nie miałam swoich zainteresowań, myślałam tylko o mężu / mam swoje zainteresowania

Stosowałam zimny chów wobec dzieci / Szkole się z rodzicielstwa bliskości

Chciałam zdradzić męża / nie myślę o tym

Chciałam go zniszczyć / staram się oddzielić zachowania wynikające z uzależnienia od człowieka jakim jest

Nie pozwalałam mu na żadne kontakty z kobietami / jeśli są to kontakty nie wchodzące w flirt nie mam problemu żeby miał znajomych

Brałam całą winę na siebie od wszystkiego, że zgodziłam się na ślub, że jestem beznadziejna, że jestem brzydka / mam swój duży udział w kryzysie. Zwłaszcza kontrolą i manipulacjami.

Poniżałam się przed nim zachowując się jak prostytutka / Szanuję siebie. Nie zmuszam się do tego co mi nie pasuje

Stosowałam wobec niego przemoc słowną, materialną i fizyczną / Zdarza mi się krzyczeć jak mam dość w celu zrzucenia frustracji, fizycznie wyładowuję się w ogródku przekopując go.

Nie biorę na siebie wszystkich prac domowych / dzielimy się obowiązkami

Nie dopuszczałam, że może mnie kochać / dopuszczam tą myśl. Jeśli chce odejść może.

Jeśli chciał odejść odebrałabym mu dzieci i zniszczyła, miałam zgromadzone dowody / pozbyłam się dowodów.

Dawałam się poniżać / nie pozwalam się poniżać

Zmuszałam go do chodzenia do kościoła i spowiedzi / ma wolną wolę

Kupowałam mężowi gazety porno i oglądał przy mnie / zero porno w domu

W ciąży spałam na podłodze, dawałam się poniżać, krytykować, krzyczeć na mnie. / Nie pozwoliłam żeby jego zachowanie wpłynęło negatywnie na ciążę. Wyniósł się z sypialni, utrzymywaliśmy dystans

Nie poszłam na terapię bo to mąż ma się zmienić / przeszłam terapię i każdego dnia zastanawiam się co zrobić żeby było nam wszystkim dobrze

Ukrywałam, że mąż jest uzależniony / nie ukrywam przed najbliższymi

Krytykowałam go za wszystko / staram się go docenić

Zadałam / proszę

Chciałam romantycznego męża / chce mieć stabilnego męża

Wiecznie, zła i niezadowolona / umiem się cieszyć i bawić

Skupioną na mężu nie zauważałam dzieci / poświęcam bardzo dużo czasu dzieciom

Nie chciałam być w domu / jestem w domu z dziećmi, nie pracuję zawodowo, ale szkole się z terapii autyzmu. Przygotowuje do pracy w przyszłości

Musiałam mieć wszystko zaplanowane / czasami idę na żywioł

Tak mam problemy z emocjami. Czasami chce mi się płakać i płaczę i nie chowam po kątach żeby nikt nie widział, czasami jestem zła i zmęczona i krzyczę żeby zrzucić z siebie. Czasami śmieje się jak głupia do telefonu w nocy, bo usłyszę coś zabawnego. Może nie zrobiłam nic i stoję w miejscu, bo przecież dalej jestem w związku małżeńskim, ale ja nie chcę rozwodu, nie chce unieważnienia. Chcę żebyśmy byli fajną rodziną. Bo ani ja nie jestem tą dziewczynką którą byłam 15 lat temu, ani mój mąż nie jest tym samym człowiekiem. Myślę, że i ja i on robimy kawał dobrej roboty. Bo sporo osiągnęliśmy przez te lata, porównując do piekła jakie wtedy było. Napisałam to co wyżej dla siebie bardziej. To jest praca na lata. Ja wiem z czym mam problemy, wiem gdzie nawalam, wiem, że jeszcze jest dużo do przerobienia. Czasami gniew, złość i nienawiść wraca.

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 12:22

lustro pisze:
16 gru 2021, 11:30
Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 9:32
Relaksuję się na tyle na ilę mogę. Mam czas na relaks. Ale taki relaks w domu, to żaden relaks.
(...)
Także jeszcze trochę, wraz z upływem czasu syn lepiej funkcjonuje, dam radę 💪
Tak, własnie widzimy jak "dasz radę".

Gdybyś dawała sobie naprawdę rade, to nie była byś na tym forum w roli, w której jesteś.

Masz czas na relaks, ale to żaden relaks
Czy Ty siebie słyszysz???

A dalej juz racjonalizacja tego, że chciała bym, ale nie da się, bo ... uwięziłaś sama siebie na linii frontu w domu.
I choć nie chce tu żadnych ocen wydawać, to niestety narasta we mnie odczucie, że rola ofiary jest Ci po prostu na rękę. I trwasz w niej, bo chcesz. Bo tak wygodniej dla Twojej psychiki.
Nawet to rozumiem. Tez tak miałam 10 lat temu.
Lustro wiesz co to jest autyzm, jesteś specjalistką od autyzmu? Masz doświadczenie z rodzicami dzieci autystycznych?

Bławatek
Posty: 1611
Rejestracja: 09 maja 2020, 13:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Bławatek » 16 gru 2021, 12:39

Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 9:20
Caliope pisze:
15 gru 2021, 22:05
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 19:40


Gdzie napisałam, że sobie nie poradzę? Przekręcasz moją wypowiedź albo, źle odbierasz. Ja bez męża sobie poradzę, jak umrze, pójdzie do innej czy go w końcu wyrzucę to dam sobie radę. Bo jestem dorosła, mam pieniądze, mamy majątek wspólny. Ja mam prawo również do jego całego majątku, który zostawiła mu matka. Zostałam kiedyś sama i dałam sobie radę, bo jestem matką, jestem odpowiedzialna za dzieci. Ale to, że sobie dam radę sama nie znaczy, że mam sobie radzić sama. Czy udowadniać komuś, że sobie poradzę sama. Bo mój mąż ma takie samo prawo do dzieci i ich utrzymywania i zajmowania się nimi jak i ja. I nie będę męża wyrzucać z domu i unosić się honorem, bo ja od dziś sobie będę radzić sama i nikogo nie potrzebuję, bo się boję, że mnie ktoś odrzuci.

Normalna rodzina to nie ja plus forsa i sobie ogarniam wszytko. Rodzina to ja, mąż i nasze dzieci. I mimo, że się nie kochamy jak mąż i żona. On ma swój świat, ja swój. On ma swoje problemy, a ja swoje. Każdy ma jakąś działkę do przepracowania. I to co nas łączy to, to że mimo tego bałaganu jaki jest w nas, jesteśmy razem i ogarniamy dzieci i dom.
No to mamy zupełnie inne poglądy na temat rodziny. Ja mam sakrament małżeństwa i postawę i nie czuję bym była rodziną męża. To jest prawdziwe odrzucenie i bez pozwolenia drugiej strony, nie mam prawa być jej częścią. Ty to masz, doceń. Doceń, że mąż jest, że Ci pomaga bez mrugnięcia okiem i że coś od ciebie chce. Po co wyrzucać kogoś z domu, to niedojrzałe i takie zrobienie na złość. A jakbyś Ty chciała kochać męża i on ciebie po tylu latach? trochę za późno na motylki
Właśnie ja takiej postawy jak Twój mąż ma wobec Ciebie nie chcę zastosować wobec mojego męża. Choć nie ukrywam myślę nad tym, ale właśnie wzbraniam się przed wprowadzeniem tego w życie, bo go doceniam za to co robi. I wszystko byłoby idealnie gdyby przestał w końcu szukać docenienia i dowartościowania się u innych kobiet. Jak bym chciała kochać. Zwyczajnie chciałabym mieć do niego zaufanie i szacunek. Żebym nie musiała się martwić widząc go z telefonem, że może znowu flirtuje z kimś. Żebym miała tą pewność, że jest stabilnie. Nie oczekuję amerykańskiej komedii romantycznej, nie oczekuję motylków w brzuchu. Ja chcę żeby było zwyczajnie, spokojnie.
Pomijając uzależnienie i szukanie nowych doznań, pochwał od innych kobiet, może Twój mąż tego potrzebuje a od ciebie nie otrzymuje, bo może mu dajesz ale on tego tak nie czuje, nie odczytuje.

Mój mąż przed ślubem traktował mnie tak, że wszystkie koleżanki mi zazdrościły, moja rodzina była pod wrażeniem, a po ślubie mojemu mężowi się już nie chciało mnie doceniać, a ja się czułam dla niego nikim. Walczyłam z nim i z tą jego postawą długie lata - grochem o ścianę, więc dla mnie totalnym szokiem było, że to on odszedł a nie ja, bo ja miałam już jego postawy dość. A teraz wiem że każde z nas ma inny język miłości i każdy działał po swojemu i po swojemu okazywał drugiej stronie miłość.

Bławatek
Posty: 1611
Rejestracja: 09 maja 2020, 13:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Bławatek » 16 gru 2021, 12:48

Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 12:22
lustro pisze:
16 gru 2021, 11:30
Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 9:32
Relaksuję się na tyle na ilę mogę. Mam czas na relaks. Ale taki relaks w domu, to żaden relaks.
(...)
Także jeszcze trochę, wraz z upływem czasu syn lepiej funkcjonuje, dam radę 💪
Tak, własnie widzimy jak "dasz radę".

Gdybyś dawała sobie naprawdę rade, to nie była byś na tym forum w roli, w której jesteś.

Masz czas na relaks, ale to żaden relaks
Czy Ty siebie słyszysz???

A dalej juz racjonalizacja tego, że chciała bym, ale nie da się, bo ... uwięziłaś sama siebie na linii frontu w domu.
I choć nie chce tu żadnych ocen wydawać, to niestety narasta we mnie odczucie, że rola ofiary jest Ci po prostu na rękę. I trwasz w niej, bo chcesz. Bo tak wygodniej dla Twojej psychiki.
Nawet to rozumiem. Tez tak miałam 10 lat temu.
Lustro wiesz co to jest autyzm, jesteś specjalistką od autyzmu? Masz doświadczenie z rodzicami dzieci autystycznych?
Ja mam doświadczenie z dziećmi autystycznymi i wiem jaka to ciężka praca i jak wykończeni są ich rodzice więc ja tym bardziej Cię podziwiam, bo ja przy jednym miałabym dość a ty masz dwójkę. Dlatego wcześniej Ci pisałam, że powinnaś zadbać o swój odpoczynek i komfort. Choć wiem, że przy takich dzieciach jest Ci ciężko, bo bez Ciebie gorzej funkcjonują.

lustro
Posty: 1499
Rejestracja: 02 sie 2017, 22:37
Jestem: szczęśliwą żoną
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: lustro » 16 gru 2021, 13:12

Bławatek pisze:
16 gru 2021, 12:48
Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 12:22
lustro pisze:
16 gru 2021, 11:30


Tak, własnie widzimy jak "dasz radę".

Gdybyś dawała sobie naprawdę rade, to nie była byś na tym forum w roli, w której jesteś.

Masz czas na relaks, ale to żaden relaks
Czy Ty siebie słyszysz???

A dalej juz racjonalizacja tego, że chciała bym, ale nie da się, bo ... uwięziłaś sama siebie na linii frontu w domu.
I choć nie chce tu żadnych ocen wydawać, to niestety narasta we mnie odczucie, że rola ofiary jest Ci po prostu na rękę. I trwasz w niej, bo chcesz. Bo tak wygodniej dla Twojej psychiki.
Nawet to rozumiem. Tez tak miałam 10 lat temu.
Lustro wiesz co to jest autyzm, jesteś specjalistką od autyzmu? Masz doświadczenie z rodzicami dzieci autystycznych?
Ja mam doświadczenie z dziećmi autystycznymi i wiem jaka to ciężka praca i jak wykończeni są ich rodzice więc ja tym bardziej Cię podziwiam, bo ja przy jednym miałabym dość a ty masz dwójkę. Dlatego wcześniej Ci pisałam, że powinnaś zadbać o swój odpoczynek i komfort. Choć wiem, że przy takich dzieciach jest Ci ciężko, bo bez Ciebie gorzej funkcjonują.
Firekeeper

Powtórzę jak ja to widzę - masz to, co chcesz mieć. Przy czym się upierasz.
Szukasz argumentów przeciw wszelkim sugestiom ku poprawie Twojej sytuacji.
Czy to jest terapia dla współuzależnionych, czy emocjonalne odcięcie się od męża, czy choćby wygenerowanie możliwości odpoczynku dla Ciebie...cokolwiek to jest, Ty nie chcesz najwyraźniej zmian. Ten stan rzeczy jest Ci wygodny.
Jesteś ofiarą samej siebie.

Tak - wiem co to autyzm.
Nie - nie jestem specjalistą od autyzmu.
Tak - mam znajomych z takimi dziećmi i wiem, że pomimo ogromnych trudności znajdują czas np. na odpoczynek.

Wytocz kolejny argument przeciwko ...no własnie, przeciwko komu i czemu?
Bo jak dla mnie - przeciwko samej sobie.

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 14:01

Bławatek pisze:
16 gru 2021, 12:39
Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 9:20
Caliope pisze:
15 gru 2021, 22:05

No to mamy zupełnie inne poglądy na temat rodziny. Ja mam sakrament małżeństwa i postawę i nie czuję bym była rodziną męża. To jest prawdziwe odrzucenie i bez pozwolenia drugiej strony, nie mam prawa być jej częścią. Ty to masz, doceń. Doceń, że mąż jest, że Ci pomaga bez mrugnięcia okiem i że coś od ciebie chce. Po co wyrzucać kogoś z domu, to niedojrzałe i takie zrobienie na złość. A jakbyś Ty chciała kochać męża i on ciebie po tylu latach? trochę za późno na motylki
Właśnie ja takiej postawy jak Twój mąż ma wobec Ciebie nie chcę zastosować wobec mojego męża. Choć nie ukrywam myślę nad tym, ale właśnie wzbraniam się przed wprowadzeniem tego w życie, bo go doceniam za to co robi. I wszystko byłoby idealnie gdyby przestał w końcu szukać docenienia i dowartościowania się u innych kobiet. Jak bym chciała kochać. Zwyczajnie chciałabym mieć do niego zaufanie i szacunek. Żebym nie musiała się martwić widząc go z telefonem, że może znowu flirtuje z kimś. Żebym miała tą pewność, że jest stabilnie. Nie oczekuję amerykańskiej komedii romantycznej, nie oczekuję motylków w brzuchu. Ja chcę żeby było zwyczajnie, spokojnie.
Pomijając uzależnienie i szukanie nowych doznań, pochwał od innych kobiet, może Twój mąż tego potrzebuje a od ciebie nie otrzymuje, bo może mu dajesz ale on tego tak nie czuje, nie odczytuje.

Mój mąż przed ślubem traktował mnie tak, że wszystkie koleżanki mi zazdrościły, moja rodzina była pod wrażeniem, a po ślubie mojemu mężowi się już nie chciało mnie doceniać, a ja się czułam dla niego nikim. Walczyłam z nim i z tą jego postawą długie lata - grochem o ścianę, więc dla mnie totalnym szokiem było, że to on odszedł a nie ja, bo ja miałam już jego postawy dość. A teraz wiem że każde z nas ma inny język miłości i każdy działał po swojemu i po swojemu okazywał drugiej stronie miłość.
Bławatku Fakt nie mówię tego. Nie mówię mu kompletów. Na ten moment nie wyszło by to naturalnie. Wczoraj z nim o tym rozmawiałam, powiedziałam, że to jakim jest ojcem doceniam. Powiedział mi właśnie, że mu tego nie mówię. To co dotyczy domu i dzieci mogę mu powiedzieć to co dotyczy jego jako mojego męża nie mogę.

lustro
Posty: 1499
Rejestracja: 02 sie 2017, 22:37
Jestem: szczęśliwą żoną
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: lustro » 16 gru 2021, 14:13

Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 12:18
Ja wiem z czym mam problemy, wiem gdzie nawalam, wiem, że jeszcze jest dużo do przerobienia. Czasami gniew, złość i nienawiść wraca.
Skoro wszystko wiesz - to po co tu jesteś?

Są rzeczy, których nie rozumiem w Twoich wypowiedziach. Takie niekonsekwencje lub pokazywanie tej samej rzeczy z innej strony w zależności od potrzeb.
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28
Ale to, że sobie dam radę sama nie znaczy, że mam sobie radzić sama. Czy udowadniać komuś, że sobie poradzę sama. Bo mój mąż ma takie samo prawo do dzieci i ich utrzymywania i zajmowania się nimi jak i ja. I nie będę męża wyrzucać z domu i unosić się honorem, bo ja od dziś sobie będę radzić sama i nikogo nie potrzebuję
a teraz piszesz
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28
Groziłam rozwodem / proponuję separację
To nie jest jak dla mnie jedyna sprzeczność.
Twoje pisanie jest dla mnie takie w odbiorze - nie mam siły, mam dość, jestem sfrustrowana i wściekła, widzę konieczność zrobienia czegoś by to zmienić ale jest dobrze, układa się, maż jest dobry, doceniam go i kocham i chcę z nim być i...o co wam ludzie chodzi ??

Wymieniłaś całą długą listę tego, co twoim zdaniem zmieniłaś na lepsze. I super.
Ale nadal tkwisz w punkcie pt. " chcę mieć fajna normalna rodzinę"
Czyli cel nie został osiągnięty.
Czy aby jedynym warunkiem do spełnienia tego jest szukanie atencji u innych kobiet ze strony twojego męża?
Maż ma się zmienić i wszystko będzie super?
Firekeeper pisze:
15 gru 2021, 14:28
Tak mam problemy z emocjami.(...) czasami jestem zła i zmęczona i krzyczę żeby zrzucić z siebie
Mnie się wydaje, że problem leży w trochę innym miejscu.
Moze w braku wzajemnego zrozumienia swoich potrzeb?
Nie wiem. To twoje życie i twoje małżeństwo...i twój codzienny problem. Jak dla mnie - warto w nim pokopać.

Firekeeper
Posty: 802
Rejestracja: 24 maja 2021, 19:46
Płeć: Kobieta

Re: Never ending story

Post autor: Firekeeper » 16 gru 2021, 14:23

lustro pisze:
16 gru 2021, 13:12
Bławatek pisze:
16 gru 2021, 12:48
Firekeeper pisze:
16 gru 2021, 12:22


Lustro wiesz co to jest autyzm, jesteś specjalistką od autyzmu? Masz doświadczenie z rodzicami dzieci autystycznych?
Ja mam doświadczenie z dziećmi autystycznymi i wiem jaka to ciężka praca i jak wykończeni są ich rodzice więc ja tym bardziej Cię podziwiam, bo ja przy jednym miałabym dość a ty masz dwójkę. Dlatego wcześniej Ci pisałam, że powinnaś zadbać o swój odpoczynek i komfort. Choć wiem, że przy takich dzieciach jest Ci ciężko, bo bez Ciebie gorzej funkcjonują.
Firekeeper

Powtórzę jak ja to widzę - masz to, co chcesz mieć. Przy czym się upierasz.
Szukasz argumentów przeciw wszelkim sugestiom ku poprawie Twojej sytuacji.
Czy to jest terapia dla współuzależnionych, czy emocjonalne odcięcie się od męża, czy choćby wygenerowanie możliwości odpoczynku dla Ciebie...cokolwiek to jest, Ty nie chcesz najwyraźniej zmian. Ten stan rzeczy jest Ci wygodny.
Jesteś ofiarą samej siebie.

Tak - wiem co to autyzm.
Nie - nie jestem specjalistą od autyzmu.
Tak - mam znajomych z takimi dziećmi i wiem, że pomimo ogromnych trudności znajdują czas np. na odpoczynek.

Wytocz kolejny argument przeciwko ...no własnie, przeciwko komu i czemu?
Bo jak dla mnie - przeciwko samej sobie.
Przeszłam już terapię. Wiem z czym mam problem. Mąż jest na terapii. Jeśli przejdzie ją pozytywnie, mamy mieć wspólną terapię. Dzieci są wożone na terapię, ja robię terapię dla rodziców dzieci autystycznych, mąż jest na terapii i jeszcze mam iść na kolejną terapię. Powoli może nie wszystko na raz. Przecież nie napisałam , że nie pójdę i już. 10 lat temu też był nacisk na terapię i poszłam kiedy uznałam, że nie mam wyjścia.

Emocjonalnie odcięcie od męża. Jak mogę się jeszcze bardziej emocjonalnie od niego odciąć? Wyrzucić z domu nie odzywać, wnieść o rozprawę czy co mam zrobić? Bo i tak jesteśmy jak ,,współlokatorzy".

Nie wszystkie dzieci autystyczne są takie same. Nie siedzę w domu bo chcę. Siedzę w domu bo mam orzeczenie o niepełnosprawności i świadczenie na dziecko. Relaksować się relaksuję ale nie można tego porównać do wyjścia do pracy czy nie wiem pojechania na urlop. Ja potrzebuję relaksu gdzie nie będę musiała myśleć, że zaraz syn będzie czegoś chciał, że wpadnie szał, albo zaraz zadzwonią z przedszkola czy szkoły. Mój syn zostaje tylko ze mną lub swoją panią w przedszkolu. Więc nie porównuj do swoich znajomych. Moja córka też autystyczna zupełnie inaczej funkcjonuje mogłam i ją wszędzie zostawić. Więc nie atakuj mnie, że szukam w tym wymówek, bo nie wiesz z czym się mierzę.

ODPOWIEDZ

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 24 gości