Brak seksu i intymności w małżeństwie

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 31 sie 2020, 0:03

Dziękuję za modlitwę :)
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 02 paź 2020, 8:30

Dawno nie pisałam... Z mężem mam niewielki kontakt, przychodzi do naszego domu - spotkać się z synem, ale i tak chyba po prostu posiedzieć - tylko pod moją nieobecność. Z kontaktu smsowego zrezygnowałam, bo dość miałam jego rzewnych żali, po których od widocznie czuł się lepiej, a za to ja byłam rozbita i nieraz płakałam. Teraz w ważnych sprawach piszę do niego maile, bardzo rzadko.
Pozew jest już w sądzie od ponad dwóch tygodni, zapewne mąż dostanie go niedługo. Nie ukrywam, że niepokoję się; niestety nie spodziewam się po nim niczego dobrego, a wręcz przeciwnie. Ale cóż, muszę znaleźć w sobie siły i jakoś przez to przejść, i zakończyć ten etap życia. Pieniędzy nie chce nam przekazywać - po moich upomnieniach i prośbach syna dał w zeszłym miesiącu tylko jakieś grosze (chociaż zarabia całkiem nieźle, ale widocznie ma już inne priorytety). Tak więc widać, że i w tym przypadku nie ma co liczyć na jego dobrą wolę... Wystąpiłam do sądu o zabezpieczenie alimentacyjne na czas procesu.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 02 maja 2021, 12:38

Mija dokładnie rok od dnia, kiedy po raz pierwszy zalogowałam się na forum. Cóż, cieszę się, że nie jestem już w takiej sytuacji jak wtedy... Nie jestem oszukiwana, okłamywana, nie muszę mieszkać z kimś, kto jest dla mnie tylko współlokatorem, a nie partnerem.Teraz od dawna mam praktycznie zerowy kontakt z ojcem mojego dziecka. Na szczęście dziecko jest już pełnoletnie, samo organizuje sobie kontakty z ojcem, ja w tym nie uczestniczę. Czy mu wybaczyłam? Myślę, że tak, chociaż o pojednaniu nie ma mowy.
Nie zawsze jest lekko i przyjemnie, ale myślę, że doświadczyłam po tym wszystkim tego, co w psychologii nazywa się "wzrostem potraumatycznym". Nadal pracuję nad sobą, między innymi na terapii dla DDDR.
Bardzo przyzwyczaiłam się do tego forum, do praktycznie codziennej lektury tych wszystkich niełatwych historii. Zdałam sobie jednak sprawę, że w pewnym sensie zatrzymuje mnie to w miejscu, nie pozwala iść dalej tak szybko, jak bym chciała. Nie chcę już myśleć o kryzysie małżeńskim, zdradzie itp., dlatego postanowiłam, że będę już rzadziej odwiedzać forum.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

Ruta
Posty: 3297
Rejestracja: 19 lis 2019, 12:00
Jestem: w separacji
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Ruta » 02 maja 2021, 16:55

Sarah pisze:
02 maja 2021, 12:38
Mija dokładnie rok od dnia, kiedy po raz pierwszy zalogowałam się na forum. Cóż, cieszę się, że nie jestem już w takiej sytuacji jak wtedy... Nie jestem oszukiwana, okłamywana, nie muszę mieszkać z kimś, kto jest dla mnie tylko współlokatorem, a nie partnerem.Teraz od dawna mam praktycznie zerowy kontakt z ojcem mojego dziecka. Na szczęście dziecko jest już pełnoletnie, samo organizuje sobie kontakty z ojcem, ja w tym nie uczestniczę. Czy mu wybaczyłam? Myślę, że tak, chociaż o pojednaniu nie ma mowy.
Nie zawsze jest lekko i przyjemnie, ale myślę, że doświadczyłam po tym wszystkim tego, co w psychologii nazywa się "wzrostem potraumatycznym". Nadal pracuję nad sobą, między innymi na terapii dla DDDR.
Bardzo przyzwyczaiłam się do tego forum, do praktycznie codziennej lektury tych wszystkich niełatwych historii. Zdałam sobie jednak sprawę, że w pewnym sensie zatrzymuje mnie to w miejscu, nie pozwala iść dalej tak szybko, jak bym chciała. Nie chcę już myśleć o kryzysie małżeńskim, zdradzie itp., dlatego postanowiłam, że będę już rzadziej odwiedzać forum.
Sarah,
bardzo podziwiam w tobie twoją zdrową postawę. Podobną mam nadzieję z czasem osiagnąć w życiu. Nie chroni przed kryzysami, ale pozwala z nich szybciej się zbierać. Cieszę się, że udało ci się już tyle rzeczy ogarnąć, wyprostować. I cieszę się, że dojrzałaś do tego, aby pójść krok dalej. Bo forum jakby nie patrzeć jest i z samej nazwy kryzysowe :) Ale będzie mi brakować twoich spokojnych wyważonych i celnych uwag. Napisz czasem, daj znać co u ciebie :)

Z całego serca życzę ci z okazji twojej rocznicy na forum i na twojej dalszej drodze wielu Łask Bożych, radości, obfitych owoców podjętej pracy nad sobą. I wtrwałości w odwieszaniu się - tym razem od forum ;)

Rubi
Posty: 23
Rejestracja: 29 mar 2020, 0:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Rubi » 02 maja 2021, 18:43

Sarah,
Ja twoją postawę również podziwiam. Jesteś dzielną kobietą. Dziękuję za twoje sugestie dotyczące mojej sytuacji oraz udzielone wsparcie.
Serdeczne dzięki :D
Rubi

kocimiętka
Posty: 95
Rejestracja: 24 mar 2019, 19:37
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: kocimiętka » 29 lip 2021, 20:32

Sarah pisze:
21 lip 2020, 13:40
Tak, na pewno wiele osób bierze ślub niekoniecznie z (tylko) takich powodów, jak by należało. Ja miałam niecałe 21 lat i wprawdzie nie myślałam, że to ostatni dzwonek, ale chciałam definitywnie opuścić trudny dom rodzinny, a rodzice z okazji ślubu kupili mi mieszkanie. Uznałam więc to za dobry deal. Nota bene, jak przystało na dobrą żonę, od razu ustanowiłam męża współwłaścicielem tego mieszkania :shock:
Tak mi się nasunęło...czy nie myślałaś, aby wystąpić do Sądu Biskupiego o stwierdzenie, że małżeństwo zostało zawarte nieważnie?

Awatar użytkownika
Nirwanna
Posty: 13300
Rejestracja: 11 gru 2016, 22:54
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Nirwanna » 29 lip 2021, 21:20

Kocimiętko... a po co?
Sarah, jeśli zechce, to oczywiście odpowie, jednak ciekawi mnie, skąd Ci się wzięło to "nasunięcie myśli"?
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę
Jan Paweł II

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 30 lip 2021, 16:05

No nie, po dwudziestu paru latach, jak [niektóre znane osoby]? ;) Zresztą nie jest mi to do niczego potrzebne.
Ostatnio zmieniony 30 lip 2021, 23:33 przez Lawendowa, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód: Zamieniono nazwisko na bardziej ogólne określenie
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

kocimiętka
Posty: 95
Rejestracja: 24 mar 2019, 19:37
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: kocimiętka » 04 sie 2021, 22:56

A wytrzymasz do końca życia w czystości? Bo nawet jeśli sąd orzeknie rozwód, o który jak się orientuję sama wniosłaś, to i tak jako żona sakramentalna powinnaś żyć w czystości. Jeśli twierdzisz, że przysięgę małżeńska złożyłaś po to, żeby dostać mieszkanie, a przez całe życie i tak nie było między Tobą a mężem więzi to może warto mimo wszystko to rozważyć proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa???

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 05 sie 2021, 11:07

kocimiętka pisze:
04 sie 2021, 22:56
Jeśli twierdzisz, że przysięgę małżeńska złożyłaś po to, żeby dostać mieszkanie, a przez całe życie i tak nie było między Tobą a mężem więzi
Bez przesady, nigdy tak nie twierdziłam, to jakaś nadinterpretacja.
Co do pytania, to nie zamierzam się tłumaczyć, zresztą kiedyś już pisałam o tym na forum. Nota bene nie uważam seksu między dwojgiem kochających się ludzi za coś brudnego, nieczystego (tak, wiem jakie jest stanowisko Kościoła w tej kwestii i "biorę to na klatę").
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

Ruta
Posty: 3297
Rejestracja: 19 lis 2019, 12:00
Jestem: w separacji
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Ruta » 05 sie 2021, 14:50

Kocimiętko,
Mam wrażenie że twój wpis może zostać niewłaściwie odczytany, przez osoby, które są w kryzysach małżeńskich, szczególnie w odłączeniu od małżonka.

Warto pamiętać o tym, że instytucja stwierdzenia nieważności małżeństwa nie ma służyć temu, aby można było uniknąć trudów życia w czystości w czasie gdy z powodu kryzysu żyjemy samotnie.

Małżeństwo zawarte sakramentalnie korzysta z domniemania ważności. Oznacza to, tak jak ja to czuję, że każde nawet najtrudniejsze małżeństwo sakramentalne, my wierni mamy obowiązek traktować zawsze i wszędzie jako ważne. Nie wiem, czy taka postawa dopuszcza wobec małżonków poddawanie im kwestii ważności ich małżeństwa, jeśli sami jej nie poruszają. Ja w swoim sumieniu rozstrzygnęłam, że nie. I nie zaczynam rozmów na ten temat. Chyba, że ktoś z małżonków sam zgłasza takie wątpliwości. Wtedy mogę podzielić się swoją drogą, gdy takie wątpliwości miałam co do swojego własnego małżeństwa.

Co do życia w czystości. Może wydawać się to trudne. I na ludzkie siły jest. Z Bożą pomocą, w bliskości przy Matce Bożej, żyję tak trzeci rok. I jest dobrze. Ode mnie wymagało to dużej rewolucji życiowej. Czystość to nie jest jednak jakaś kara. To droga, właściwa między innymi dla opuszczonych małżonków. Coś jak droga dla młodych rodziców jest droga wyrzeczeń, na koszt opieki nad dzieckiem. Gdyby nie dziecko, to brak snu i wszystkie inne trudy byłyby gehenną. Nikt nie podejmuje takiego sposobu życia, nie mając dziecka. Tak samo gdyby nie sakrament małżeństwa, to faktycznie byłby to bezsensowny trud. Ale rodzice mają maleństwo, a małżonkowie sakrament. I to uzdalnia do poświęceń, wyrzeczeń. I pokuty. Miłość.

Warto pamiętać, że w sferze duchowej jako małżonkowie jesteśmy za siebie odpowiedzialni cały czas. Więc gdy mój mąż grzeszy, ja dla równowagi powinnam dokładać znacznie więcej starań o czystość, o pozostawanie w Łasce Uświęcającej. Dla naszego wspólnego zbawienia. Jest to w moim odczuciu częścią zobowiązania obejmującego miłość, wierność i uczciwość. Staram się je wypełniać.

Rozumiem, że może się to wydawać trudem, nadmiernym wymogiem, pozbawianiem opuszczonego małżonka radości życia. Sama, choć byłam zdecydowana iść tą drogą, tak właśnie postrzegałam swoje dalsze życie. Jako nieustające pasmo pokuty oraz wyrzeczeń. Jest czas i na to, bo kwestia wierności przysiędze jest sferą walki duchowej. A to są narzędzia tej walki. Ale też jest mnóstwo czasu na radość. Tego nie wiedziałam wcześniej. I staram się o tym mówić, by osoby decydujące się na wierność i zarazem czystość, nie miały takich obaw.


kocimiętka pisze:
04 sie 2021, 22:56
A wytrzymasz do końca życia w czystości? Bo nawet jeśli sąd orzeknie rozwód, o który jak się orientuję sama wniosłaś, to i tak jako żona sakramentalna powinnaś żyć w czystości. Jeśli twierdzisz, że przysięgę małżeńska złożyłaś po to, żeby dostać mieszkanie, a przez całe życie i tak nie było między Tobą a mężem więzi to może warto mimo wszystko to rozważyć proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa???

Awatar użytkownika
Niepozorny
Posty: 1528
Rejestracja: 24 maja 2019, 23:50
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Niepozorny » 27 sty 2024, 14:10

Sarah pisze:
24 sty 2024, 22:32
Wydawało mi się, że już dawno mu przebaczyłam, ale chyba rzeczywiście nie do końca. Czy to źle? Na tę chwilę nie potrafię inaczej i akceptuję to. A myślę o tym wszystkim obecnie więcej niż kiedyś, bo... teraz, ponad dwa lata po rozwodzie, od dłuższego czasu mam z nim regularny kontakt, niedotyczący dzieci, pieniędzy, majątku czy innych takich spraw. On o niego zabiega. :? Ja póki co postawiłam taką granicę, że powiedziałam, że o ponownym wspólnym zamieszkaniu nie ma mowy.
Miło przeczytać, że masz kontakt z mężem, choć wydawało mi się kiedyś, że dla Ciebie to już rozdział całkowicie zamknięty.
Sarah pisze:
24 sty 2024, 19:58
Życie toczy się dalej, chociaż happy endów (czyli małżonków, którzy wrócili do siebie i żyją szczęśliwie razem) niestety jest bardzo mało.
Wyczuwam (być może błędnie), że gdzieś tam w głębi serca chciałabyś, aby u Ciebie taki happy end kiedyś nastąpił, gdy będziesz na to gotowa.
Z braku rodzi się lepsze!

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 04 lut 2024, 10:59

Niepozorny pisze:
27 sty 2024, 14:10
Wyczuwam (być może błędnie), że gdzieś tam w głębi serca chciałabyś, aby u Ciebie taki happy end kiedyś nastąpił, gdy będziesz na to gotowa.
Zdaję sobie sprawę, że to niemożliwe, albo przynajmniej tak trudne, jak wspinaczka po Himalajach (a ja w górach lubię tylko wjeżdżanie wyciągiem i schodzenie, więc butle z tlenem, liny i czekany to, delikatnie mówiąc, nie dla mnie 🙂). Świadczy o tym to, co obserwuję w swoim otoczeniu, a także to, o czym czytam w internecie, między innymi tu. Udanych powrotów na dłuższą metę jest bardzo mało, o ile w ogóle są. Każdy zdradzacz powinien mieć to na uwadze - taka "zabawa" ma bardzo poważne konsekwencje, powrotu po własnych śladach raczej nie będzie.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

Svenn
Posty: 12
Rejestracja: 06 lut 2024, 11:15
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Mężczyzna

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Svenn » 07 lut 2024, 21:52

A w sprawie Aspergera to tylko podejrzenia czy może było coś sprawdzane w tym kierunku? Powiem ci tak że My asy potrafimy być trudni i nieznośni. A ja napewno. I mi samemu z tym ciężko. Tylko fajnie siedzieć że się jest asem bo można popracować na sobą.

Sarah
Posty: 372
Rejestracja: 01 maja 2020, 13:46
Jestem: po rozwodzie
Płeć: Kobieta

Re: Brak seksu i intymności w małżeństwie

Post autor: Sarah » 11 lut 2024, 13:15

Svenn pisze:
07 lut 2024, 21:52
A w sprawie Aspergera to tylko podejrzenia czy może było coś sprawdzane w tym kierunku? Powiem ci tak że My asy potrafimy być trudni i nieznośni. A ja napewno. I mi samemu z tym ciężko. Tylko fajnie siedzieć że się jest asem bo można popracować na sobą.
Tylko podejrzenia, ale moim zdaniem na pewno jest coś na rzeczy, bo znam się na ASD. A czytałeś do końca, czy tylko post startowy? ;) My już jesteśmy dawno po rozwodzie, więc trudne zachowania mojego męża to już nie mój problem.
"Zamiast ciągle na coś czekać, zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje". Ks. Jan Kaczkowski

ODPOWIEDZ

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Samon41 i 36 gości