Inga mój mąż myśli że miłość to to samo co zakochanie. Że kocha sie druga osobe gdy się czuje to co na początku gdy jestesmy nią zauroczeni i zafascynowani. Mój mąż takiej miłości oczekuje i skoro mnie taką miłością nie umie obdarzyć to znaczy ze mnie nie kocha. Smutne to jest ze tak postrzega miłość. Powiedzialam mu że to nie jest miłość i tak zauroczonym można byc w osobie ktorej tak naprawdę nie znamy, nie znamy jej wad bo je przed nami ukrywa , nie wiemy jaka jest w życiu codziennym, co nas bedzie w niej denerwować dlatego idealizujemy taka osobe i wydaje nam sie idealna. Miedzy nami takiej "miłości" nie bedzie bo nie jesteśmy w stanie juz nic przed soba nawzajem ukryc znamy swoje wady. Dlatego na chwilę obecna wiem ze nie usłyszę od mojego męża że mnie kocha bo on to inaczej postrzega.
Powiedział ze z kowalska skończone ale on ma mętlik w głowie. Zastanawia sie kto jest winny w tym wszystkim. Stwierdził że z której strony by na to nie spojrzeć to jest to jego porażka (niestety nie chciał rozwinąć tej myśli) a ja wygrałam i powinnam się cieszyć. Zapytal się czy ma odejść skoro zrobił to co zrobił a mi z tym ciezko żyć... Ale on nie rozumie. .. z czego mam się cieszyć? Z tego ze mój mąż ktorego kocham mnie zdradził, ze chciał mnie i dzieci zostawić dla innej, że powiedzial mi tyle przykrych słów ze nawet teraz jak sobie przypomne to chce mi sie płakać ... ze nie czuje sie juz przy nim bezpieczna bo wiem ze moze sie to powtorzyc. ..
Ze kiedys wierzyl że małżeństw jest jedno na całe życie a twraz uważa co innego... że mnie okłamał. .. że nie chce przeprosić...
Nie powiedziałam mu tego a szkoda ...
Tak mi z tym trudno. Chcialabym żyć teraźniejszościa ale nie potrafie przestać myslec i się martwić przyszłością.
bo rzeczywiście najpierw przeżywamy mocno odejście a potem oszustwo i zdradę. 