Jak w tytule...
Proszę o pomoc.Na innych forach dostaje jedną odpowiedź-odejdź.
Trudno mi wytłumaczyć innym,że sakrament zawarty przed Bogiem dla mnie coś znaczy.
Nie wiem nawet od czego zacząć.Tyle złego się stało.Mam prawie pewność,że mój mąż jest pod wplywem czegoś co z Bogiem nie ma nic wspólnego.Mimo,ze się modli i chodzi do kościoła(przed kościołem potrafi mi ublizyc)
Małżeństwem jestesmy 4 rok.Oboje ponad 35 lat
Małżeństwo od poczatku bardzo kulało.Ba!Przez teściową zostałam przeklęta godzinę przed ślubem.
Bardzo mi źle życzy do dziś.Mimo,że nie odwiedza nas ok.dwóch lat.Przykre sytuacje.Doszlo do tego,że podszeptywała mi abym szła się powiesić.Mąż ostatecznie sam przejrzał na oczy,co wyprawia jego matka.
My nie mamy dzieci.I tu zaczyna się cały brud...
Nigdy nie bylam kryształowa.Mam dużo wad.Czepialstwo to jedna z nich.
Jestem DDA(Maz DDD)
Spotkaliśmy się jako dwoje chorych ludzi.
Bylo wiele złego miedzy nami.
Nie jestem bez winy.
Jakieś 4miesiące temu wezwalam na męża policję,gdy mnie skopał po podbrzuszu,krzycząc-żebyś się ku**o nie rozmnażała.
Nie spotkała go kara za to,gdy wyszedł z "dołka"...ze strachu wycofałam zeznania i zamknęłam niebieską kartę.
Próbowaliśmy się podnieść.Razem i osobno.Upadków było wiele.
Ostatnio słuchaliśmy rekolekcji dla małżonków.
Jeszcze raz podnieśliśmy siebie...i co?
Trzy!Trzy dni było dobrze.
Trzeciego dnia mąż znowu puscił niecenzuralne słowo w moją stronę
Ja już wcześniej czułam jego napięcie.
To się czuje...
Moglam to puścić mimo uszu.
Nie puscilam.Nie na tym ta zmiana miala polegac.
W efekcie-mąż mnie gnębi trzeci dzień.
Różne formy to przybiera.Od bekania i puszczania gazów w moją stronę.Poprzez pokazywanie mi środkowych palców do opisu(bardzo obrzydliwego.Bardzo...)stosunku jak moi rodzice mnie poczeli
Nie będę tego przetaczać,ale to jest straszne.Śpię osobno,boję się jego gnębienia.
Cały czas mi mowi ,ze utylam(nie prawda)ze jestem niczym w porównaniu...(no właśnie)z matką jego dziecka.
Ma dziecko z kobietą,która jest w innym państwie.Z dzieckiem nie ma kontaktu.Teść kiedyś użył słów,ze ona powiedziała,ze się "go boi"Nie placi na swoje dziecko-kontaktu brak.
Bardzo lubi mnie obwiniać,że to z mojej winy.
A ja nie rozumiem czemu?Nigdy mu nie zabronilam miec kontaktu z dzieckiem.Nigdy.Obwinia mnie za swoje decyzje.A ja czuję się winna.
Wmawiano mi tu choroby psychiczne-bylam u trzech psychiatrów.Nic nie stwierdzono oprócz syndromu DDA.Jedynie pozniej-zespół zespół stresu pourazowego(sprawy z teściową)
Później mówił szatan-poszłam do egzorcysty.To tez nie to..
Nie mam do kogo się zwrócić o pomoc
Mama mieszka 700km stąd.Sama jest wspoluzależniona.Kolezanki-kazda dla niego była"be"
I tak więdne w strachu.Nie wiem jak sobie pomóc.Modlę się.Zmawiam egzorcyzmy...
Z wierzchu wygląda to dobrze...ładny dom,dobry samochód,a w srodku zgnilizna i horror.
Proszę o modlitwę,bo gasne i się rozpadam
Tracę wolę życia.
*Tak wiem,ze nie jestem anonimowa w internecie.
Opisalam tyle,by nakreslic sytyacje.Poza tym z nikim nie mam kontaktu,więc nikłe szanse na rozpoznanie
