Dziękuję ozeaszu. Masz rację, w tej chwili działam na adrenalinie. Raz wypieram ze świadomości to co się wydarzyło, raz histeryzuje a potem się godzę...i tak w kółko. To co się wydarzyło mnie, Wam wszystkim budzi pewnie podobne emocje, które z czasem ewoluują. Ja narazie czuję się jakby mi ktoś serc...

Dziękuję GosiaH ! Dokładnie jest tak jak piszesz, biczuje siebie bardzo i umniejszam winę męża... niestety wiem że gdyby on teraz po tym wszystkim powiedział : wracam - to pewnie przyjęłabym go z radością. To idiotyczne - wiem. Mam tylko takie dziwne przeczucie, że on nigdy tak naprawdę nie zrozumie...

4 tygodnie od wyprowadzki męża. Coraz większy dół. Jakbym teraz była połowa siebie... Coraz więcej myśli, że to też przecież moja wina, że taka bylam ślepa... Dlaczego on nie dał nam szansy na naprawę, odbudowę? Tak zwyczajnie po 18 latach poszedł sobie. Co się dzieje z ludźmi? Gdzie jest odpowiedzi...

Kochani mam taki dylemat. Mój mąż po wyprowadzce układa sobie życie. Nie wyrażam na to zgody ale też nie mogę tego zmienić. Jak mam traktować go z miłością i poszanowaniem? On na przykład mówi : i tak już nie będziemy szczęśliwi razem. Chce wejść teraz w nowy etap. Ale chcę ci pomagać itd. I ja poka...

Wiem jak się czujesz. Aktualnie brak pozytywnych myśli. Ale pomyśl o dzieciach - masz dla kogo żyć! Mój też w pierwszych odruchach chciał sprzedać dom. Modliłam się i wycofał się z decyzji. Módl się a i ja się za Ciebie pomodlę.
Trzymaj się.

Camilaa przeczytałam sobie Twój wątek od początku. Znalazłam wiele zbieżnych zdarzeń, zachowań Twojego i mojego męża. Ja tak przez 4 prawie miesiące, kiedy już o zdradzie wiedziałam, każdego dnia zadawałam sobie tysiące pytań, analizowałam każde jego zachowanie, rwalam włosy z głowy żeby każdego dni...

Ale jak zaczęłam mówić o wartościach, rodzinie i przysiędze małżeńskiej to już się poczułam ze on to odbiera ze ja CHCE COS UDOWODNIC… więc albo on jest tak zamknięty albo ja już nie umiem… albo jedno i drugie… on uwierzyl w to co robi ze to jest dobre i szuka potwierdzenia swoich racji – i to jest...

Camilaa - ja też popieram lene. Dzieci muszą żyć z prawdą. Choć ta prawda musi być na ich miarę. Ja swoim mówię, że to tata podjął decyzję o odejściu z rodziny. Mówię też wyraźnie, że to nie jest moja decyzja. Nie przedstawiam męża w złym świetle, podkreślam, że to na zawsze ich tata. Mnie psycholog...

Witajcie. Mąż właśnie zabrał dzieci na wycieczkę. Nie widzieliśmy się prawie 2 tygodnie. Przywitaliśmy się podaniem ręki... W środku kipiały emocje, ale na zewnątrz spokój. Rozmawialiśmy o finansach na najbliższy czas. Oj te jego pomysły są żenujące ale nie komentowałam. Był zdziwiony, bo wszystko w...

Ciężko jest żyć dniem dzisiejszym jeśli jeszcze niedawno było fajnie, bezpiecznie a teraz lęki, obawy, bezsilność. Wiem, że to takie taplanie się w emocjach ale nie mam na to wpływu. Mam do niego ogromny żal !!! Nie wiem jak mam poradzić sobie z sytuacją, że on zamieszka z innymi dziećmi!! Co ja pow...

Witaj lena 101. Czytam i mam myśl, że mój mąż to odbicie Twojego 😀 Może faktycznie teraz moda na trójkąty? Nie wiem na czym takie zachowanie męża mojego jest spowodowane. Wyrzuty sumienia? Jakaś refleksja, że tu są jego dzieci? Mnie powiedzial że uczucia do mnie wygasły, ale mnie lubi😀 Z kosiarką mi...

zahir dziękuję Ci za te słowa, że te "klapki" spadają kiedyś z oczu. Oby i mój mąż dostrzegł co uczynił. Ale wiesz to doświadczenie pokazuje mi też moje błędy, moje zaniedbania. I to też boli. Bo dlaczego dopiero teraz? Taka bylam pewna siebie i pewna jego uczuć...a tu taki strzał między o...

Napisz mi proszę Tulipanka jak to jest z tej drugiej strony. Ten amok zakochania przechodzi i co wtedy? A może wtedy krokami zdradzającego już nie kieruje miłość tylko zwyczajna wygoda? Ona mnie kocha to mnie przyjmie...A jeśli to zakochanie przerodzi się w uczucie? To by znaczyło, ze... kochać możn...

Tulipanka ja nie pozwoliłam odejść. Walczyłam jak umiałam. Pewnie nie najlepiej... Odejście to jego decyzja. Jego wybór. Teraz jest jak jest. Wcale nie kolorowo. Przecież to ciągle mój mąż. Nie mogę patrzeć jak rujnuje życie rodziny. Ja nie chcę być przyjacielem chce być żoną i przyjacielem.

Napiszę jeszcze o tym jak się teraz czuję. Nasze małżeństwo w oczach rodziny i przyjaciół to taki ideal. Wszystko wspaniałe: wielką miłość, wspaniałe dzieci, dom - marzenie życia męża. Cudowne rodziny, mnóstwo przyjaciół, dobrobyt. Całe życie wszystko mi się udawało jak za dotknięciem czarodziejskie...